https://kentimataxalkidas.blogspot.com/

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022

Κάποιοι μεγάλωσαν εκει.

Καλησπερα σας,τι κανετε.?

Χαθήκαμε,πολυ καιρο εχω νας σας "δω"

Ευχομαι να ειστε καλα,καθως κι εγω,καλώς υγιαινω και κακώς ταλαιπωρουμαι στην βιοπαλη.

Περνώντας μπροστά του( το βρίσκω στο διάβα μου κάθε πρωί,ανεβαίνοντας για την δουλειά,το καληνυχτώ όταν επιστρέφω), το βλέπω αφημένο στην αξιοπρεπή μοναξιά του. Σπίτι παλιό που η κυρά έρχεται δυο τρεις φορές τον χρόνο από μακρυά, προσπαθώντας μέσα σε ένα Σαββατοκυριακο, να βγάλει όλο το χρέος της φροντίδας του από την απουσία της.

Τα φυτεμένα πριν πολλές δεκαετίες φυτά του, ζουν συνεχώς, πεισματικά, κόντρα στον καύσωνα,ή την παγωνιά..κόντρα στις εποχές. Ταξιδεύω για λίγα δευτερόλεπτα σε κάποιες άλλες εποχές.. .στις γειτονιές που οι κυράδες έπαιρναν η μια απο την άλλη φυτά απο τις αυλές για να τα φυτέψουν..μικρά κλωναράκια, που τα φρόντιζαν με υπομονή.. να χαρούν το άνθισμα τους.Που δεν ήξεραν τι είναι το ανθοπωλείο,μιας και υπήρχε πάντα κάποιο κλωνί να το 'κλέψουν',απο κάποιο φράχτη ή αυλή σαν η νοικοκυρά τους αρνιόταν να τους δώσει. Κι όταν κάποια κουτσομπόλα γειτόνισσα τις 'κάρφωνε΄,έλεγαν:Ριζώνει εύκολα αν είναι κλεμμένο..

Που τα ασβεστώματα πάντα είχαν κυκλικό σχήμα πάνω στις πλάκες ΄της αυλής και των τσιμεντένιων σκαλοπατιών. 

Που τριανταφυλλιές  σαν αυτή είχαν το ανάλαφρο αληθινό άρωμα στα τριαντάφυλλα τους.


Φαντάζομαι πως βλέπω τα παιδιά να φεύγουν καθε πρωί με την δερμάτινη σάκα στον ώμο..αγόρια είναι...με κοντά παντελονάκια και την μάνα να τα χαιρετά καμαρώνοντας...Προχθές βλέπω στοιβαγμένα στην καρότσα ενος παλιού αγροτικού που ήταν παρκαρισμένο μπροστά του,δεκάδες βιβλία,πολύ παλιά,εγκυκλοπαίδειες,τετράδια...σχολικά βιβλία...βγήκαν κι αυτά εξω...έξω απο την ζωή των ανθρώπων που τα κρατούσαν στα χέρια,των ανθρώπων που τα διάβασαν..βάρος κι ενόχληση,μπελάς σε ενα σπιτι που προσπαθεί να συμαζευτεί για να ευκολύνει την ζωή της υπερήλικης γυναίκας που το συμαζεύει οπότε έρχεται.Πήρα στο χέρι μου ενα βιβλίο...ήταν Αρχαία Ελληνικά,έτος 1935.Το κράτησα σαν ενθύμιο της τυχαίας γνωριμίας μας....

Σκαρφάλωσα το χαμηλό κάγκελο..μεγάλη γυναικα.. απλωσα το χέρι και ξερίζωσα κι ενα βλαστο απο την κίτρινη μαργαρίτα..την φύτεψα στον κήπο μου..να λεμε καλημερα τα πρωινα..

Γιούλη Μαραβέλη 14/10/14

Θυμησες..παλιες.!!

ΜΑΝΙΑΤΙΚΟ ΑΙΜΑ..

-  Έφτασα μισό αιώνα ζωής για να πάω να βρω τις ρίζες μου στη Μάνη. Κομματάκι δύσκολο μετά απο 170 χρόνια. Μερη τραχιά που σκληραίνουν τον χ...