Το '67 ήμουν μικρό παιδί. Αγροτική οικογένεια ,αγώνας καθημερινός με την γη για επιβίωση, άγχος για τις καλλιέργειες, για τις καιρικές συνθήκες, φτωχοί κι αγράμματοι άνθρωποι,με σταυρό έβαζαν την υπογραφή τους, ταγμένοι να κρατήσουν ζωντανή κι ενωμένη την οικογένειά τους όπως τους είχαν μάθει οι παλιότεροι.
-Φωτογραφία αλληγορικη,απ το Παλαμήδι τ'αναπλιού(του Ναυπλίου)
Πού να καταλάβουν οι άνθρωποι τι είναι χούντα. Ισα ίσα ,χαρά μεγάλη πού τους χαρίστηκαν τα αγροτικά δάνεια .
Που μπόρεσαν να αγοράσουν κανένα κομματάκι γης να μεγαλώσει το χωράφι τους,που άφησαν στην ρούγα τα κάρα και αγόρασαν τρακτέρ, που ζωντάνεψαν, που χαμογέλασαν λιγάκι τα σκασμένα από το λιοπύρι του Θεσσαλικού κάμπου, χείλη,
Έρχονταν και οι φαντάροι από το κοντινό στρατόπεδο των Φαρσάλων και έπαιζαν ταινίες να δούμε΄,χαρά μεγάλη εμείς που μας αγαπούσε το κράτος.
Και τρέχαμε να πιάσουμε καρέκλα στο καφενείο του Ζήβα...γιατί χαμός γίνονταν απο τον κόσμο.
Τζάμπα έργο.!!! Που να δεις τι γινόταν στις εθνικές επετείους ,που έρχονταν η εξουσία, η τοπική με τους στρατιωτικούς ,ωραίες στολές..!!!!!!!
Και σπρωχνόμασταν τα παιδιά ποιο θα φτάσει πιο σιμά, ποιο κορίτσι θα ακουμπήσει κρυφά, τόσο απαλά την γούνα απο τις κυρίες τους.
Αισθανόμουν ενοχή που το έκανα...αλλά δεν βαριέσαι, ωραίο χάδι.. Και περνούσαν τα χρόνια μέσα σε μια ήρεμη και γεμάτη με τις μικροχαρές του χωριού, καθημερινότητα. Ο πατέρας αφού νύχτωνε καλα άνοιγε το τραντζίστορ και άκουγε Deutsche Welle και BBC , ζητούσε να κάνουμε ησυχία. Και ήταν πολύ σκεφτικός όταν το έκλεινε. Μια μέρα μάθαμε πως έπεσε η κυβέρνηση,πως θα έρχονταν απο την Γαλλία ο Καραμανλής.Ο πατέρας και οι άλλοι άντρες έφυγαν προς το στρατόπεδο των Φαρσάλων,να ασφαλίσουν λέει τα πυρομαχικά μην γίνει κανένα πατατράκ...
Με τούτα και με 'κείνα πέρασαν τα χρόνια ,χούντα δέν κατάλαβα.
φωτο από τα 'προικιά' μου, από μικρή στα...βάσανα.
Αργότερα εικοσάχρονη πιά έβαζα αυτί στις συζητήσεις της παρέας, κι αναλογιζόμουν τα παλιά,που δεν είχα καταλάβει τίποτα ...τόσο καλά προστατευμένα είμασταν.?
Η τόσο καλά ναρκωμένα.? Ενώ άλλοι άνθρωποι, έκαναν αγώνα για την ελευθερία και την δημοκρατία. Έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό για τα δίκια του κόσμου. Κι έφαγα τα μούτρα μου.
Άλλο να είσαι ιδεολόγος και να αγωνίζεσαι με αγνή ψυχή γι'αυτό, άλλο να είσαι κομματόσκυλο.
Εγώ το ...κομμάτι ποτέ δεν το αγάπησα. Με το νεανικό πείσμα μου και τα πιστεύω μου ακολούθησα τον δρόμο που παίρνουν οι λιγότεροι.
Και έτσι άρχισαν τα πιο δύσκολα χρόνια. Ποτέ δεν μετάνιωσα.
Γιατί μέσα στην ζωή αυτή την γεμάτη κούραση και αγώνα έλαβα δύο δώρα.
Δύο υπέροχα παιδιά που τα διαπαιδαγώγησα κατά την γνώμη μου σωστά.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου.
Κι ο αγώνας συνεχίζεται.
Τα οράματα ποτέ δεν σταματάνε όταν έχεις ψηλά το κεφάλι. Γιούλη Μαραβέλη 16/11/15.
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ στο 2022,με ακόμη χειρότερες κατάστασεις, αλλά και πρωτόγνωρες.
21 Απριλιου σημερα...
55 χρόνια πριν..μια απο τις δικτατορίες...
:Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.
Αριστοτέλης.
- Δείτε 2 ακόμη απαντήσεις