Μετα απο 62 χρόνια κατάλαβα πως ο χρόνος είναι κλέφτης.
Ξεκινάς ολο χαρά μικρό παιδάκι,τρα λα λα τρα λα λο,όλο λαχτάρα να γνωρίσεις τα πάντα.Τι είναι αυτό,τι είναι εκείνο,δεν αφήνεις σε ησυχία αυτόν που βρέθηκε δίπλα σου να σε κανακεύει.Είτε είναι μαμα,παπούς,γιαγιά,μεγάλη αδελφή.
Κι αφου νομίσεις πως τα εμαθες όλα,ξεκινάς να...κατακτήσεις τον κόσμο...μια σταλια άνθρωπος 7 χρονων.Σχολειο,σπιτι,δουλεια...ναι ναι συμβαίνει κι αυτό.
Οι αλλοι θα δουλεύουν κι εσύ θα κοπροσκυλιάζεις 10 χρονων γομάρι.?
Πάμε στο χωράφι να κουβαλήσουμε στον ωμο τις 4μετρες σιδερενιες αρδευτικές σωλήνες.
Τι θα πει δε μπορεις να τις σηκώσεις..τραβηξέ τες.
Τι θα πει δεν μπορεις να φυλάξεις ολόκληρο κοπάδι με πρόβατα στην ερημια του δάσους.? Εχεις και τα σκυλια να σε βοηθάνε.
Τι θα πει δεν μπορεις να σηκώσεις τα τούβλα με το ζεμπίλι κοτζαμ γαϊδουρι 12 χρονώ.?
Τι θα πει δεν μπορεις να οδηγήσεις το τρακτέρ στο χωράφι.? Κι εμεις οι γονείς ποσα χέρια να έχουμε.?
Τι θα πει δεν μπορείς να δουλεψεις στην φάμπρικα;
Εμείς δηλαδη είμαστε χαζοί.?
Και περνάει ο χρόνος που σου κλέβει στιγμές που δεν πρόλαβες να ζήσεις και να χαρείς..και μαθαίνεις και ΓΡΑΜΜΑΤΑ και παντρεύεσαι και κάνεις παιδια..
Αλλά,να..δεν θέλεις να πάθουν τα ίδια με σένα..
νομίζεις πως τους χαρίζεις χρόνο αν εσύ κανεις περισσότερα ακόμη για να μπορούν να χαρούν τις στιγμές...
μην κυλίσει και για αυτά πρώιμα ο καιρός.
Και περνάνε κι άλλες δεκαετίες σαν το νερό,που τρέχει όλο λαχτάρα απο το ρυάκι να συναντήσει την θάλασσά του..
Γυρνάς το κεφάλι πίσω και κάνοντας στην άκρη τις αραχνοΰφαντες κουρτίνες της μνήμης,κλέβεις στιγμές,εικόνες,γεγονότα που προσπαθείς τώρα που νομίζεις πως μπορείς,να τους μεγαλώσεις τον χρόνο που πίστευες τότε πως έπρεπε να έχουν.
Αλλοτε κοιτάς λυπημένα καθώς σκέφτεσαι πως εκείνη η άσχημη κατάσταση,δεν γινόταν να αλλάξει με τίποτα,παρ'όλο που μετα 30 χρόνια προσπαθείς να της δόσεις πιο ώριμη λύση,αλλά και συγχώρηση.
Ή χαμογελάς κοιτώντας στο τίποτα τότε που σου έπιασε το χέρι εκείνος ο ωραίος νέος..θάναι καμμια 40ρια χρόνια...ναι ναι ..θάναι.
Το χέρι που ειχε δόσει ηταν παραπλάνηση,όχι υπόσχεση ζωής κι αγάπης..
Και μεσα σε ολα αυτα,πέρα απο την δική σου καθημερινότητα,αλλάζει και το γύρω σου,ο κόσμος εξελίσσεται,ο κόσμος συνεχίζει να είναι ψεύτης,συνεχίζει να προοδεύει..συνεχίζει να διαφθίρεται...
Η πολιτική δεν έχει μόνον να κάνει με μια χώρα ή με ολο τον κόσμο..έχει να κάνει και με την καθημερινότητα,τον τρόπο ζωής,την εργασία,την εκμετάλευση,τον βιασμο σώματος αλλα και ψυχών.
Εγώ σου το είπα εξ αρχής.
Δεν φταινε η άνθρωποι...ο χρονος φταίει..αυτός ο ΚΛΕΦΤΗΣ.
Πολλές φορές κοιτάς πίσω να δείς τις στιγμές που σε είχαν κάνει ευτυχισμένο-η.
Αυτές τις εικόνες κράτησέ τες μέσ'την ψυχή σου σαν πολύτιμο θησαυρό,για να σου απαλύνουν τον πόνο σαν φανει..
Καλη χρονιά εύχομαι σε όλους σας φίλες και φίλοι.
Ας κάνουμε άλλο ενα καινούριο βήμα στον οριοθετημένο χρόνο μας,δυνατά και με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.Απο εαυτόν ξεκινούν όλα.
Και τα καλά και τα κακά.
Περάσαμε μια πολύ κακή χρονιά.
Γεμάτη αρρώστεια,πόνο,θλίψη,απώλειες,δυστυχία.
Γεμάτη με μάχες προσωπικές και οικογενειακές.
Γεμάτη με δοκιμασίες.
Γεμάτη "εξορία".
Ευχή μου:Με τον νέο χρόνο κανείς μην ειναι μόνος.
Κανείς μην αρρωστήσει.
Κανείς να μην πονέσει.
Σας χαριζω ενα αγαπημένο μου ορχηστρικό κομμάτι.
Με εκτίμηση:Γιούλη Μαραβέλη-Χαλκίδα-Ελλάδα 30/12/2020.