Κυριακή στο χωριό.

 Καλημέρα σας,εδώ Χαλκίδα.!!

Ομορφη Κυριακή ευχομαι για όλους σας,

οπου κι αν βρίσκεστε.

-Απο την προηγουμενη μερα,η μανα ειχε ετοιμα τα Κυριακατικα μας.

Εθιμοτυπικό,που αργοτερα,σαν μεγαλώσαμε,καναμε εμεις.

Σιδερωμενα παντελονι,φουστα,ζακετα,παλτο.

Πουκαμισο πεντακαθαρο για τον πατερα και καλοσιδερωμενο.

Παπουτσια,καθαρισμενα με νωπο σφουγγάρι,απο τυχον λάσπες,δεν ειχαμε ασφαλτο τοτε..και αφου στεγνωναν,τα εβαφε με Κάμελ.

Προσοχη.!!

Σαν πάτε προς την εκκλησιά,να προσέχετε που πατατε.Οχι στα ..βαθυτερα της λάσπης.

Θυμαμαι ακομη τα παπουτσια που η μανα της φιλης μου της Γιαννας η Αλεξω,επλενε κι έβαζε στην σειρα,πανω στην τσιμεντενια γούρνα της τουλουμπας τους στην αυλη τους διπλα στον δρομο να στεγνωσουν.

Νοικοκυρα κι αυτη απο τις καλές.

Οι περισσοτερες γυναικες του χωριου ήταν νοικοκυρές και καθαρες σαν τις μαναδες μας,ήταν περηφανες.

Μην ακουμπήσει "μυγα"στο σπαθι τους.

Ηθελαν οι αλλοι να μας "βαζουν"στο στομα τους μονον για καλο,για θαυμασμο.

-Χτυπησε η δεύτερη καμπανα,ελεγε,ξεκινάμε.

Ολο το χωριο σχεδον ερχοταν στην λειτουργια καθε Κυριακή.

Ο παπά Θανασης,αφου ήρθε η ώρα να ξεκουραστει και να χαρει την συνταξη του,"εδωσε"την θεση του στο παιδι του Μπυρου.

Καλο και σεβαστικο παληκάρι λεγαν στο χωριο.

Ο παπά-Μητσος,ολη του την ζωη,την αφιερωσε στο χωριο του και στο ποιμνιο του.

Τις καθημερινες πάλευε με την γη,και τις ώρες που τον καλουσε το καθηκον,στην εκκλησια και στα δεοντα.

Η θεση μας στα στασιδια οι ίδιες.

Αν αργουσαμε λιγακι,κάποια άλλη θα μας την έπαιρνε κι εμεις θα στεκόμαστε διπλα της,ευγενικα μεν αλλα και πονηρα μπας και κουνηθει να "αραξουμε"εμεις στην...δικαιωματικα δική μας θεση.

Το μάτι "έπαιζε"ολογυρις.

Ποιος ηρθε,τι φοραει,αν ειναι αξιοπρεπως ντυμενος.

Η μιση μας ζωη,ηταν στην εκκλησια μας τον Αϊ Θανάση.Κυριακες,γιορτές,νηστειες,ψυχοσαββατα,που συναγωνιζομασταν ποια θα κανει τα καλυτερα κολυβα και πιο ομορφοστολισμενα,τα πιο ομορφα κουλουράκια,πίτες,κεϊκ.

Σαν μεγαλωσα,εφτιαχνα παντεσπανι,τοσο πετυχημενο κι αφρατο,που δεν προλάβαινα να το παρουσιασω,το επαιρναν ολοι.!!

Πανω σε ομορφο ανοξυδωτο δισκο με δισκοπανο πλεγμενο στρογγυλο με το τσιγκελάκι,με 100 νουμερο κλωστη.!!

Απο τα χερια της μανας.

-Κρατα και καμμια ..γωνια παντεσπανι,ελεγε ο πατερας..

Με το δι'ευχων,ολοι μπροστα στο καλαθακι με το αντιδωρο.

Και κατ'ευθειαν για το σπιτι,που η μανα ειχε ηδη έτοιμο το φαγητο.

Πότε κοτοπουλο κοκκινιστο με μακαρονια,

πότε κουνέλι με πατατες στο φουρνο,πότε στιφάδο.

Δεν νοηται να αγοράσαμε ποτέ στην οικογενειά μας κρεατα,διοτι εκτρεφαμε τις δικές μας κοτες,κουνελια,περιστέρια,πάπιες,κατσικούλες κι αγελαδα για το γαλα τους,γουρούνι για τα Χριστούγεννα,αρνι για το Πάσχα,εκτός μονον κιμά,για γιορτινές μερες,που εφτιαχνε η μανα μικρα κεφτεδακια,που τα καρφωνε με κάτι τοσοδουλικα πηρουνακια για να κερνάει με το τσίπουρο ή το κρασι.

Ή και κανενα ψαρι,που εφερνε τις Τριτες απο την λαϊκη αγορά των Φαρσαλων ο πατερας.

Τα εφερναν απο τον Βολο οι ψαράδες,επιανε κουβεντα μαζι τους,καθοτι γνωριζε την θάλασσα απο τα μικράτα του,στα Γιάλτρα Αιδηψου.

Χαιροταν να τα μαγειρευει ο ίδιος.

Ειδικά την κακαβια,που διάλεγε διαφορα ψαρια,θυμουμενος πως την ετοιμαζαν στην τρατα τους,της οικογενειας.

Αυτα γινοτανε τοτε,στην Ελλαδα μας,απο 1958 εως 1976,πότε στα Γιαλτρα,ποτε στα Βρυσια,που μεγαλωσα κι ανοιξα τα φτερα μου.

Γιουλη Μαραβελη 11/12/2022

Παραμυθάς.

 Καλο ξημερωμα.

-Σκέφτομαι καμμια φορα,πως άλλαξαν έτσι οι εποχές.

Απομακρυνθηκαμε ο ενας απ'τον άλλον.

Ακομη και μεσα στο σπιτι.

Ενας μπροστα στην τι βι στο σαλονι,τα παιδια στα λαπ τοπ,η μανα στην κουζινα με την τηλεορασιτσα πανω στο ψυγειο,να στηνει αυτι στην Ελληνικη σειρά,καθώς μαγειρευει..

Θυμάμαι τότε...παλιά...εεε ενταξει στα 64 ειμαι..μαζευομαστε όλοι γυρω απ'το τζάκι..ο παπους Γιωργος να λέει παραμυθια.

Που τα θυμοταν ολα.

Μικροι και μεγάλοι ακούγαμε.

Και ήταν τοσο...μαγικά αυτα τα παραμύθια..φορές,τον έπαιρνε ο ύπνος.

Η κουραση της μερας στον κήπο ή στο αμπελι μας στις "Κοκαλιτσες'τον νικούσε.

Έσμπρωχνα εγω το χερι του...και μετά παπου.;

Τιναζοταν ο καλος μου..και με μισομασημενα λογια μεταξυ ύπνου και ξυπνιου,επιανε την..συνεχεια.

-Μα παπουυυυ αυτο το ξανα είπες..

Παραμύθια...τι ειναι τα παραμύθια;

Είναι λαϊκές ιστορίες που έφθασαν στις μέρες μας από στόμα σε στόμα, 

είναι ιστορίες που έλεγαν οι άνθρωποι στα νυχτέρια τους, στα μακρινά ταξίδια τους. 

Στις απλές κσθημερινές  συγκεντρώσεις τους για να διασκεδάσουν ..μα και για να ξορκίσουν τους φόβους τους.

Που ακομη κι αν ειχαν και δράκους και στοιχειά,πάντα στο τελος το καλο θριάμβευε κι ο αδικημενος εβρισκε το δικιο του.

Ιστορίες που στην ουσια ήταν διδακτικές..

Ιστορίες που τις έλεγαν άνθρωποι που είχαν το χάρισμα, οι παραμυθάδες! 

Κάτι ψευταράδες!!! που λέγανε αλήθειες!!!!!!!!!!!!

*Πως αλλαξαν όμως οι εποχές..τώρα οι παραμυθάδες δεν ειναι οι απλοί καθημερινοί ανθρωποι του λαού...δεν είναι ο παπούς και η γιαγια διπλα στο τζάκι που αυτό που σου μετέφεραν ήταν μαθήματα και παραδείγματα ζωής.

Τώρα..οι παραμυθάδες είναι μορφωμένοι λαοπλάνοι..που σκοπό εχουν τον αποπροσανατολισμό ολόκληρων εθνών και την καταστροφή τους...εκμεταλευόμενοι όλα τα μεσα(ΜΜΕ) για την επίτευξη του στόχου τους.

Ξέρεις τι παθαίνουμε φιλαράκι αν δεν κρατήσουμε γερά αν δεν προσπαθησουμε να συνεχισουμε τις παραδόσεις μας και τις πολιτισμικές μας δραστηριοτητες;

Αγαλματοποίηση της συνισταμένης της νόησης.

Με απλα λογια:Θα γινουμε πιονια τους,χωρις κριση,χωρις αντιστάσεις,χωρίς όχι.

:Αν ο άνθρωπος εχει ομαδικές δραστηριότητες,σε μια λέσχη,σε εναν σύλλογο,σε μια ομάδα ,πολιτιστικές ,υπάρχουν παντου στην Ελλαδα,και κοινωνικές,να γινει μέλος σε καποιο δρώμενο στην γειτονια ή την πολη του,ή το χωριό του,ενα καφεδάκι στις φιλες,ενα καφεδάκι στην βόλτα,τότε απεχει πολλες ωρες απο τον 'βομβαρδισμο'.Οταν αντι να δει μια στημενη ταινία,δει μια ποιοτική ή διαβάσει ενα βιβλίο,τότε ειναι κερδισμένος και ψυχικα.Οταν πιανουμε το κεντημα ή το πλέξιμο στο χέρι,κι αντι να ακουμε τα  πρωιναδικα,μεσημεραδικα κουτσομπολιά,βαζουμε μουσική της επιλογής μας,τότε ειμαστε πιο κερδισμένες,πιο ΄ηρεμες.

Οταν βγούμε απο το καβούκι μας και αρχίσουμε να βοηθάμε γύρω μας,απο τον ποιο απλό τρόπο,ως τον πιο σύνθετο,τότε κερδισμένοι είμαστε ολοι μας.

Οταν αντι να κατηγοράμε συνεχως τα παιδια μας,γιγαντόνωντας τα λάθη τους και τις ελλειψεις τους,τα πλησιάζουμε με αγάπη και φιλικη κουβέντα,τότε χτίζουμε την αυριανή κοινωνία,πιο σταθερα.Μπορει τις περισσότερες φορές να μας λενε αυτα τι ξερουν λογω των ΜΜΕ,αυτο ομως,δεν σημαίνει πως αυτο ακριβώς δεν θα το συζητησουμε και δεν θα το αναλυσουμε.Με την αγάπη μου..

Γιούλη Μαραβέλη 7/12/22