ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ.

 Κατάστημα:Χειροποίηση Χαλκίδας.

 

                                                    

Δείτε εδώ το κατάστημά μου:

https://youtu.be/w_Hd8-rQKKU?list=PLkaQ-BtIYvrhHNIW_82N7qz0rfm5lgkPI&t=2

                                                               Βελισσαρίου 13 Χαλκίδα

                                                                      τηλ : 2221074152

                                                          email: maravelip24@gmail.com

                                                                   ***********************

Δείτε εδώ στον χάρτη:http://www.stigmap.gr/umap37718-velissariou-13-chalkida-341-00-ellada.html

Νοέμβριος 1989...

Το όνειρο κάθε γυναίκας που της αρέσει η χειροτεχνία 

και γνωρίζει πολύ καλά την τέχνη,είναι να ανοίξει ένα κατάστημα χειροτεχνίας.

                                                  Πέρασαν τριάντα χρόνια δημιουργίας,

                                                     διδασκαλίας και επαγγελματισμού.

                              -Προχωρώντας μπροστά και ακολουθώντας τις εξελίξεις,

                                         ΕΊΜΑΣΤΕ στο διαδίκτυο με την παρεούλα σας.

                            Έτσι θα έχετε την ευκαιρία να βλέπετε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΆ τι δημιουργούμε

                                  από χειροτεχνίες και ράψιμο,μετρητά κεντήματα,λασέ,βελονάκι,

                                                             αλλα και τα υλικά αυτών.

                                                              Πλέξιμο με βελονάκι.

                                                              Πλέξιμο με βελόνες.

                                                       Κέντημα χειρός (35 βελονιές).

                                   Κέντημα μηχανής(κοφτά, αζούρ,ενώματα πλεχτών).

                                           Λασέ δαντέλες(κατασκευή και σχέδια).

                 Χάντρες και στράς svarovski,που κεντιούνται σε εργόχειρα και σε ενδύματα.

                                Μπεμπέ δημιουργίες,κουβερτούλες,πάνες,σεντονάκια, 

                                            με κέντημα,με βελονάκι με βελόνες.

                                                                

                                                                           *********

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ: Ολα τα ανωτέρω κατασκευάζονται κατόπιν παραγγελίας,

αλλά παρέχονται και κατασκευασμένα απο την μεγάλη συλλογή πού διαθέτουμε.

ΡΑΨΙΜΟ ενδυμάτων.

Ράψιμο στολών για σχολικές 'η θεατρικές παραστάσεις.

ΕΠΙΣΗΣ,επισκευές ενδυμάτων.επισκευές δερμάτινων,

επισκευές ραπτομηχανών.

*********

ΠΡΟ'Ι'ΟΝΤΑ:

Κορδόνια και σειρήτια για λασέ.

Υφάσματα λινά,

βαμβακερά,

μεταξωτά.

Καμβάδες,εταμίν,πικέ, φανέλες,πετσετέ,σατέν ζακάρ κ.λ.π.

Μουλινε.κοτον περλε,

δαντελονήματα,μαλλιά χειροπλεκτικής

Χάντρες,στράς μέτρου.

Πέρλες,κρυσταλλάκια.

Τρέσες με χρυσοκλωστές,

τρέσες με βαμβάκι 'η ραιγιόν.

Δαντέλες μηχανής βαμβακερές,

και ραιγιόν.

Κρόσσια βαμβακερά,ραιγιόν αλλά και με χρυσοκλωστές.

Καπιτονέ φόδρες με σατέν.

Ζακάρ υφάσματα τραπεζομάντηλων.

Σεντονόπανα μονόχρωμα και εμπριμε με μοντέρνα σχέδια 

με βαμβάκι και με βαμβακοσατέν.

Απλικέ με μπεμπέ φιγούρες αυτοκόλλητα.

Ανταλλακτικά ραπτομηχανών..

Οι θαλασσινές σπηλιές.

 Πάντα της δινόταν μια αφορμή για να ονειροπολεί. 

Άλλοτε με ένα παραμύθι που το στόμα του παππού της 

τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες, το έκανε ζεστό και ζωντανό

 μπροστά στα εγγόνια του...πότε με ένα βιβλίο...

πότε με πολύ παλιές ιστορίες που με στόμφο διηγούνταν οι μεγαλύτεροι...

πότε ταξίδευε στο όνειρο μέσα από τις λαογραφικές

 ιστορίες του αγαπημένου περιοδικού του πατέρα της: ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ.

 Πάρ'όλο που τα ενδιαφέροντα του δεν είχαν να κάνουν με το πολεμικό ναυτικό,

του έφτανε που είχε 'θάλασσα'.

 Έτσι όταν ανέβαινε στα Φάρσαλα,

(μακριά από την πατρίδα του την Αιδηψό),

περνούσε από το πρακτορείο τύπου της κ.Αθηνάς και το έφερνε στο σπίτι. 

Αυτός που το...ξεκοκάλιζε πρώτος ήταν η αφεντιά της. 

Έβρισκε τις σελίδες που είχαν ιστορίες με ναυτικούς

 'η ναυτικές λαογραφικές αφηγήσεις.... 

Έμενε με τις ώρες να ονειρεύεται τις θαλασσινές σπηλιές 

με τις νεράιδες και τις γοργόνες. 

Σαν ήταν μικρή, της έφταναν τα παιχνίδια τους με το νερό...

η βρεγμένη απαλή άμμος με τα όστρακα όταν τραβιόταν τα νερά... 

που τα μάζευε για να τα παει στην γιαγιά να στολίζουν τις γλάστρες του κήπου τους.

Όμως όταν μεγάλωσε λιγάκι κι άρχισε να αισθάνεται διαφορετική,

 τα φτερουγίσματα στο στήθος τις έφερναν άλλες ονειρεμένες σκέψεις.

 Με γεροδεμένα παλληκάρια που ανακάλυπταν τις σπηλιές,

με μαυρισμένους απο τον ήλιο ψαράδες,

με αγόρια που προσάραζαν με το δικό τους σκάφος

 σαν είχαν τραβηχτεί τα νερά και εξερευνούσαν 

τις σπηλιές για νεράιδες και θησαυρούς.

Όταν όμως άρχιζαν να επιστρέφουν τα νερά, έπρεπε φύγουν. 

Και άφηναν δακρυσμένες πίσω τις νεράιδες τους και τις γοργόνες.

 Αγνές παιδικές και εφηβικές σκέψεις ,

που απέχουν πολύ απο την πραγματικότητα.

Το μυαλό του μικρού παιδιού δεν έχει γνωρίσει

 ακόμη ούτε το ψέμα ούτε την υποκρισία. 

*Η Ελλάδα μας λόγω της γεωφυσικής της θέσης,

 είναι γεμάτη απο θαλασσινές σπηλιές.

 Οι περισσότερες απο αυτές είναι προσβάσιμες 

και μπορεί κανείς να τις περιηγηθεί με βάρκα.

Γιούλη Μαραβέλη.17/08/2014.

Υ,Γ.:1η φωτο απο http://etolikobiblio.weebly.com/piepsilonrhoiotaomicrondeltaiotakappaomicron-nualphaupsilontauiotakappa942-epsilonlambdalambda940sigmaf.html

2η φωτο:Μαρμαρα Σφακίων απο διδίκτυο

3η φωτο:Κουφονήσια,απο διαδίκτυο.

Άκου να σου πώ.

Καλημέρα σας.!!!

Η τέταρτη Κυριακή της καραντίνας.

Τα συναισθήματα τρέχουν πάνω κάτω σαν τα τρελά νερά του Ευρίπου κάποιες φορές.

 Σύνεση, υπομονή και λογική χρειάζεται και πολλές φορές ανθρωπιά και αλληλεγγύη.

Τον προηγούμενο αιώνα η πανώλη εξαφάνισε ολόκληρες πόλεις και χωριά απο τον χάρτη.

Παντού πόνος και δυστυχία και θάνατος.

Σήμερα είμαστε μπροστά σε έναν αόρατο επικίνδυνο εχθρό.

Σε πολλές χώρες θάβουν τους ανθρώπους σε ομαδικούς τάφους, διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα ταυτοποίησης προσώπων κι ονομάτων λόγω της πανδημίας.

Τα νοσοκομεία γέμισαν ήδη..μια φτωχή μάνα όπως η πατρίδα μας, δεν μπορεί οσο κι αν θέλει να χωρέσει κάτω απο τα πληγωμένα φτερά της τα παιδιά της.

Εγώ δεν κοιτώ το πως και το γιατί.Δεν με οφελέί αυτή την στιγμή να αρχίσω να 'πυροβολώ' και να εκτελώ τον καθε 'εγκληματία' πολιτικό ή και κυβέρνηση.

Βλέπω την σημερινή κατάσταση,και προσπαθώ όσο γίνεται πιο ανώδυνα να περάσω απο αυτο το τρικυμισμένο πρόχειρο γεφύρι. 

Ας αφήσουμε τις 'μαγκιές' και τις αμπελοφυλλοσοφίες.

Ας αφήσουμε την κριτική.Εγω βλέπω πως αυτοί που κάνουν τον έξυπνο στα κανάλια, ούτε πεινάνε, ούτε διψάνε, ούτε τα παιδιά τους φοιτούν σε σχολικές αίθουσες που είναι σε υπόγεια γεμάτα υγρασία, σε παλαιά κτήρια που πέφτουν σοβάδες,ούτε σκέφτονται το ευρω να πάνε στον γιατρό ή το νοσοκομείο,ούτε μετράνε τα όβολα αν φτανουν να πληρώσουν την δόση στην Εφορία μην τους πάρουν το σπιτακι τους,ούτε τους πήρε η πλημμύρα το σπίτι που για να το χτίσουν στο πλάι της ακροποταμιάς στερήθηκαν τα πάντα όλοι τους την ζωή.

.Ολοι αυτοί πάντα θα είναι ασφαλείς και ψηλα.

.-Μπαίνω στο ταξί με την μάσκα μου,κάθομαι στο πίσω κάθισμα, κοιτώ τον οδηγό, δεν φοράει μάσκα ο μ......κας.

Πρώτον δείχνει πως δεν χέει τον σεβασμό για τον πελάτη του, δεύτερον, αν εχει μολυνθεί από τόσους που μπαίνουν στο ταξί του που στην ουσία είναι το κινητό μαγαζάκι του, που προσπαθεί να επιβιώσει μαζί του,μεταφέρει και σε μένα που είμαι ευπαθής,το μικρόβιο...

Παρακαλώ φορέστε την μάσκα σας...διατάζω ...ευγενικά.

-Καλα πιστεύεις σε αυτές τις βλακείες μου λέει και δεν κάνει κάποια κίνηση να φορέσει μάσκα.

Την εχει κρεμασμένη στον καθρέφτη να αιωρείται ειρωνικά.

Δεν απαντάω.. και ξαναλέω ..παρακαλώ φορέστε την μάσκα σας.. υπονοώντας με τον τόνο της φωνής μου πως θα σε καταγγείλω παλιοτόμαρο και βρες τρόπο να ξεμπερδέψεις φτωχολιμούτζα μάγκα της φακής.

Με θυμο, απλώνει το χέρι την βάζει και συνεχίζει με μένος, σαν να θέλει να πείσει ένα καθυστερημένο μυαλό να καταλάβει τα αυτονόητα.

Δεν υπάρχει τίποτα.. ... κι αν υπάρχει είναι το 1%,τα άλλα θύματα είναι από άλλες αρρώστιες.

-Ααα μπα.. και που το ξέρεις εσυ, το γυρίζω νευριασμένη στον ενικό ..γιατρός είσαι.? Επιστήμονας που έκανε μόνος του διάγνωση, ή μήπως είσαι μέσα στην κυβέρνηση και σε ενημέρωσαν για αυτά που εμείς οι 'ανόητοι' χάφτουμε.?

Κι όλα αυτά τα εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν σε όλο τον κόσμο, από τι πάνε.?

-Απο υποκείμενα νοσήματα πανε..κι όλα αυτά γίνονται για έναν σκοπό.!!!!!!!

-Ποιο σκοπό.?

-Για τον Τούρκο.

-Θέλεις να πείς πως όλη η Ευρώπη είναι σε καραντίνα για τον.. Τούρκο.?

Δεν μου λες ...έχεις μάνα και πατέρα.?

-Έχωω, πως δεν έχω.. και παιδιά έχω και με την πρώτη καραντίνα ..είχα φθάσει να εχω ψυχολογικά προβλήματα που έπρεπε συνέχεια να προσέχω... συνέχεια και να πλένομαι και να μην τα αγκαλιάζω μην κολλήσουν.

-Οι γονείς σου μένουν μαζί σου.?

-Όχι μένουν σε άλλο σπίτι και δεν πήγαινα καθόλου μην κολλήσουν.

-Και που πήγε τόση αγάπη και φροντίδα για την οικογένειά σου.. για την μάνα σου.?

Πέταξαν μακριά γιατί έτυχε να μην κολλήσουν κάτι.?

Και τώρα έβγαλες το πόρισμα πως δεν υπάρχει κορονο'ι'ός.?

Πως όλες οι χώρες υποστηρίζουν τον Τουρκο για να μας χειραγωγήσει.?

-ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ οι Τούρκοι...

-Ακου κυριε, εγώ δεν θέλω να θάψω κανένα παιδί μου, κανέναν αγαπημένο μου, δεν θέλω ούτε να αρρωστήσω και να φέρω δυστυχία στην οικογένεια μου και πόνο σε μένα.

Προτιμώ να καταστραφώ οικονομικα,αλλα να είμαστε ολοι γεροί και μαζί, να τα ξαναφτιάξουμε.

Δεν ακούω ούτε πιστεύω αυτά που λες.. και ξέρεις γιατί.?

Γιατί βάζεις την ανοησία σου ποιο πάνω από την λογική.

Γιατί δεν έχεις μέσα σου αληθινή αγάπη για την οικογένειά σου και για σένα τον ίδιο.. δεν σέβεσαι ούτε τους πελάτες σου.. βγήκες να το παίξεις έφηβος επαναστάτης κι αναρχικός στα 60 σου.

-Τι σχέση εχω εγώ.?

-Έχεις διότι πάντα οι ανόητοι και οι φελλοί κατέστρεφαν τα πάντα.

Τι σου χρωστάω.?

- Ειναι 3,40..

-ΚΡΑΤΑ ΠΕΝΤΕ..............................

:Η φωτο απο το λιμανάκι του Βούρκου στην Χαλκίδα..αλληγορική εννοείται.

Μια χούφτα πόνος.

Μια φορά κι ένα καιρό  ένας σοφός γέροντας δάσκαλος,

 είχε βαρεθεί να ακούει τον μαθητή του να παραπονιέται συνεχώς  κι έτσι,

 μια μέρα αποφάσισε να τον στείλει να του φέρει λίγο αλάτι.

Όταν εκείνος γύρισε πίσω, ο δάσκαλός του είπε να ρίξει 

μια γερή δόση σε ένα ποτήρι και μετά να το πιεί.

«Τι γεύση έχει;» ρώτησε ο δάσκαλος.

«Πικρή» είπε ο μαθητής.

Τότε ο δάσκαλος είπε στο νεαρό να πάρει άλλη μια χούφτα αλάτι

 και μετά να το ρίξει στην κοντινότερη λίμνη. 

Ο μαθητής έκανε ότι του είπε.

 Έπειτα ο δάσκαλος του είπε να το δοκιμάσει πίνοντας 

από το νερό της λίμνης και τον ξαναρώτησε τι γεύση έχει.

«Γεύση φρεσκάδας» απάντησε ο μαθητής.

«Το αλάτι το ένοιωσες καθόλου;» ρώτησε ο δάσκαλος.

«Όχι» απάντησε ο νέος.

Στο σημείο αυτό ο δάσκαλος έπιασε τα χέρια του μαθητή και του είπε:

«Ο πόνος στη ζωή μας είναι σαν το καθαρό αλάτι.

Η ποσότητα του πόνου παραμένει η ίδια.

Όμως η ποσότητα της πίκρας που δοκιμάζουμε,

 εξαρτάται κάθε φορά από το δοχείο μέσα στο οποίο βάζουμε τον πόνο.

Έτσι, το μόνο πράγμα που έχεις να κάνεις όταν υποφέρεις,

 είναι να διευρύνεις την αίσθηση των πραγμάτων…

Πάψε να είσαι το ποτήρι.

Γίνε η ΛΙΜΝΗ !»

Στην Α'στράλια

 Καλο απόγευμα..

Καυτός λίβας έδερνε τα στάχυα του κάμπου ...

Ξυπόλυτη περπατούσε στο χωράφι της ψυχής...

η γη καυτή σκασμένη.

.Πονούσε το σώμα , έκλαιγε η καρδιά..! 

Τ'αγαπημένο της παλικάρι έφυγε μακριά. 

Ο τόπος νεκρός δεν έχει ζωή. 

Οι ουρανοί δεν άνοιξαν νερό ..αγίασμα να γίνει.! 

Θα πάω εκεί έξω ..για μας θα δουλέψω... τις είχε πει..κι εκείνη φοβάται και περιμένει..

(Μα ξέρει μέσα της βαθιά ποτέ δεν θα γυρίσει. Απ'όσους έφυγαν ..κανείς δεν γύρισε απ'έξω.)!  27/11/11

Θάλασσα.

-Κάθισα εκεί κι αγνάντευα.. 

μεσ'την πυκνή ομίχλη

το πλάνο της το μακρινό..

 που όσο κι αν θέλω ... δεν μπορώ ,να ακουμπήσω.! 

Φίλη τη θέλω να μιλώ το κάθε μυστικό μου..

Κι αντί να πω τον πόνο μου, άρχισ 'αυτή να λέει .... 

Κυλούσανε τα λόγια της  και τα παράπονά της,

όπως απ'την βαθιά πηγή ... 

ακούγεται κελάρισμα πάνω στις πέτρες τις σκληρές... 

τις νεροφαγωμένες... 

Που όσο κι αν θες ν'αφουγκραστείς τους άλλους ήχους της ζωής..

εκεινη δεν σ'αφήνει.

Εγώ έχω δίκιο πρόεδρε.

-Τα μέλη του σώματος πήγαν στο δικαστήριο να βρουν το δίκιο τους. 

Κάθε ένα πίστευε, πως, αν δεν ήταν αυτό ,ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα.... 

 

Ξεκίνησαν πρώτα τα πόδια: 

Αν δεν ήμασταν εμείς κ.πρόεδρε κίνηση και ζωή δεν θα υπήρχε.

 Τι θα ήταν ο άνθρωπος? ένα τίποτα...ποια χαρά θα είχε χωρίς την κίνηση, 

της δουλειάς, της άσκησης, του χορού.?

Τι θα μπορούσε να κάνει ο άνθρωπος χωρίς εμάς.?Ενα ανάπηρο πλάσμα.

 Μετά, μίλησε η μύτη...ανασηκωμένη και με ύφος σαράντα βασιλισσών :

Σκεφτείτε κ.πρόεδρε να μην έχετε την δυνατότητα να μυρίσετε.

 Ένα συνεχές και άοσμο βίο να έχετε...χωρίς την αύρα της θάλασσας

 να ξεσηκώνει τις αισθήσεις σας...

χωρίς τ'αρώματα των λουλουδιών να σας ταξιδεύουν...

χωρίς τις γαργαλιστικές γαστριμαργικές μυρωδιές της κουζίνας.. 

Κατόπιν ήρθαν τα μάτια.

Κοίταξαν σοβαρά τον πρόεδρο του δικαστηρίου και είπαν:

Ζητούμε να μας ανακηρύξετε σαν τα ανώτερα μέλη του σώματος.

Τι θα ήταν οι ανθρωπότητα χωρίς εμάς.? Ένα έρεβος...μαύρη κόλαση. 

Τι θα ήταν οι σχέσεις των ανθρώπων,? Μια παρατεταμένη περισπωμένη.....

Πως θα βλέπατε ένα αγαπημένο πρόσωπο.?

Πως θα θαυμάζατε ένα μαγευτικό τοπίο.? 

Πως θα διαβάζατε στα μάτια των συνανθρώπων τα συναισθήματά τους.? 

Τα αυτιά μίλησαν κι αυτά τεκμηριωμένα και λογικά.

 Δεν θέλουμε να περιαυτολογούμε κ.πρόεδρε,αλλά σκεφθείτε την ζωή σας χωρίς ήχους. 

Αυτό μόνον σας λέμε..ούτε επικοινωνία,ούτε μουσική,ούτε θρησκεία,ούτε ιστορία. 

Ούτε ευθυμία με τα αγαπημένα σας άσματα,ούτε το κάλεσμα των πουλιών και των ζώων. 

Το στόμα τους αποστόμωσε όλους...κ.πρόεδρε όλη αυτή την ώρα οι συνάδελφοι ,

σας παραθέτουν τα επιχειρήματά τους για να βρει ο καθένας το δικό του δίκιο.

Πως το έκαναν αυτό.? Μιλώντας φυσικά.

Δεν θα σχολιάσω τίποτε άλλο.Ο νοών νοείτω. 

Πέρασαν πολλές ώρες ώσπου να μιλήσουν τα περισσότερα μέρη του σώματος.

 Το καθ' ένα φυσικά πιστεύει ότι έχει δίκιο για αυτά που ζητά. 

Τελευταία ήρθαν τα χέρια... κ.Πρόεδρε...φτάνοντας σε αυτή την αίθουσα, 

πιστεύαμε ακράδαντα πως το δίκιο είναι με το μέρος μας...

βλέπετε πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει δημιουργία στην ανθρωπότητα, 

ούτε τίποτα χωρίς εμάς...μα...καθώς ακούμε αυτές τις ώρες τους συναδέλφους

 να μιλούν...προβληματιστήκαμε πολύ...πιστεύουμε,

 πως αν δεν υπάρξει σύμπνοια και ομόνοια,ο άνθρωπος δεν θα συνεχίσει να ζει....

θα εξαφανιστεί μετά από τόσα εκατομμύρια χρόνια...

και είναι κρίμα..διότι αυτό είναι το καλό, το σωστό και το όμορφο. 

Το τελειότερο δημιούργημα στην φύση..ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

 Όλοι μας λέμε τα δικά μας υποστηρίζοντας τα δίκια μας...

μα κανένας μας δεν σκέφτηκε να πει ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..

στην μεγάλη αφανή ηρωίδα την ΚΑΡΔΙΑ..

που άμα σταματήσει να λειτουργεί, εμείς γινόμαστε ένα απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. 

Μια χούφτα ΧΩΜΑ. Και κάνοντας μια θεαματική κίνηση,

άνοιξαν σαν φτερούγες μεγάλου άρχοντα θαλασσαετού..και είπαν: ΕΙΡΗΝΗ αδέλφια. 

Ας συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό για το οποίο είμαστε ταγμένοι απο τον δημιουργό...

κι ας σκύψουμε μέσα μας να ευχαριστήσουμε την ΚΑΡΔΙΑ. Γιούλη Μαραβέλη 24/8/18

Φωτογραφία από τον Vladimir_piter_sky στο IG

 

Αραξοβόλι.

Καλό απόγευμα για όλους μας ας είναι..

 

-Τα καλοκαίρια έφευγαν...γύριζαν οι χειμώνες..

                                   κι αυτά σταθερά ,εκεί να αγκυροβολούν...σ'αυτό το λιμάνι.

                                  Λες και δεν υπήρχε πουθενά  στην πλάση όλη απάγκιο άλλο..

Τα πανιά τους πότε λιτά και πότε μαζεμένα... 

πότε φουσκωμένα και δυνατά να παίζουν με τον γραιγολεβάντε...

και πότε χαλαρά και χυτά σαν κοπελιάς την κόμη.

Λέγαν οι παλιοί ναυτικοί πως τούτο το λιμάνι είχε την δική του μούσα,

 που το φύλαγε και το αγαπούσε.

Κανέναν δεν είχε βρεί τρυκυμία 'η ναυάγιο.

Μόλις περνούσ'αυτή πάνω απ'τα κύματα ,

φεύγαν βιαστικά και άχαρα του κόκκινου διαβόλου  οι αρπάχτρες.

(γραιγολεβάντες: μεταξύ βορειοανατολικού και ανατολικού).Γ.Μ.

Κάποτε..

                                                                  Αντι ΚΑΛΗΜΈΡΑ.. 

17 Νοέμβρη σήμερα ναι δεν λέω...

*Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:

                       *Καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς.

                        *Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση,

                         τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη,

                          που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους, παιδιά.

*Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός.

*Η προδοσία λέγεται ρεαλισμός.

*Η φτώχεια λέγεται στέρηση, η" στενότητα και οι φτωχοί, άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους.

*Η απομάκρυνση των φτωχών παιδιών από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι γνωστή με το όνομα σχολική λιποταξία.

*Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις, λέγεται ευελιξία της αγοράς.

*Η επίσημη γλώσσα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών ως δικαιώματα μειονοτήτων, 

λες και ο μισός αρσενικός πληθυσμός της ανθρωπότητας είναι η πλειονότητα.

*Αντί για στρατιωτική δικτατορία, λέμε μεταβατική κυβέρνηση.

*Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις.

*Οταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια ,δεν είναι κλέφτες αλλά κλεπτομανείς.

*Η λεηλασία των δημόσιων αποθεμάτων από διεφθαρμένους πολιτικούς, φέρει το όνομα αθέμιτος πλουτισμός

*Τα εγκλήματα που διαπράττουν τα αυτοκίνητα ,καλούνται ατυχήματα.

*Οταν θέλουμε να πούμε τυφλοί, λέμε μη διορατικοί.

*Οι μαύροι είναι έγχρωμοι.

*Οπου δεις μακρόχρονη και επάρατος ασθένεια, πρέπει να διαβάζεις καρκίνο ή AIDS.

αιφνίδια ασθένεια σημαίνει καρδιακή ανακοπή

*Ποτέ δε λέμε θάνατος, λέμε το μοιραίο.

*Ποτέ επίσης δεν είναι νεκροί όσοι εξοντώνονται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις: οι νεκροί της μάχης είναι απώλειες 

και οι απλοί πολίτες που σκοτώνονται, χωρίς να φταίνε σε τίποτε, είναι παράλληλες ζημίες..

Εντουάρντο Γκαλεάνο -Ο κόσμος ανάποδα.

(η φωτο μου αλληγορική,μια φυλακισμένη ελιά)

Εις το βουνό ψηλά εκεί.

-ΜΑΝΗ........Bυζαντινό εκκλησάκι ,

χαμένο κάπου στον χώρο και τον χρόνο.!!!!!!

Και καθώς ανεβαίναμε τα περήφανα βουνά της Μάνης

και συζητούσαμε για την αντοχή και την σκληρότητα

εκείνων των Ανθρώπων, που από την πέτρα έχτιζαν πέτρα..

νά'το το πιάνει το μάτι μου σε μία στροφή

.Ένα εκκλησάκι λέω... το είδα.

Αποκλείεται λένε οι άλλες .

Μα είναι ίδιο με τις πέτρες γι'αυτό δεν το είδατε

.Επιτέλους προσεκτικά πιάνει άκρη η οδηγός και κατεβαίνω ..

εκκλησάκι χαμένο κάπου στον ΧΩΡΟ και κάπου στον ΧΡΌΝΟ.

Έμεινα εκεί να κοιτάζω με δέος.

Οι παραστάτες της πόρτας του μαρμάρινοι,

''κεντημένοι'' με βυζαντινά σχέδια.

Πάνω έγραφε κάποια χρονολογία,

που φαγώθηκε κι αυτή από τους αέρηδες και τον χρόνο.

Το καμπαναριό λιτό χωρίς σκάλα,

με ένα χοντρό σκοινί δεμένο το σήμαντρο της καμπάνας,

για να μπορούν να τη χτυπάνε απο το έδαφος.

Έπιασα τον νου μου να 'ταξιδεύει' στο μακρύ παρελθόν, την μάνα πάνω στο μουλάρι,

την κόρη να το έχει πιάσει από τα γκέμια και μέσα από χιλιοπατημένα πετρώδη μονοπάτια

να το οδηγεί εδώ,

παραμονές της γιορτής του να το ετοιμάσουν.

Φέρναν ασβέστη,νερό μέσα σε λαδίκες για την λάτρα, που από βραδύς τις είχαν γεμίσει απο το κεφαλόβρυσο του χωριού,μπαίνοντας στην ουρά πίσω απο κουτσομπόλες νοικοκυρές που τόχαν σε κακό να μην πουν εναν κακό λόγο για τον καθένα,και λαδάκι για τα καντήλια.

Μάζευαν απο το καλοκαίρι, καντηλαναύτρες (λουμίνια),κόβοντας προσεκτικά τα κλωναράκια του φυτού και αφαιρούσαν τους κάλυκες του, για να έχουν για όλη την χρονιά και για το καντήλι του σπιτιού, αλλά και για τα καντηλάκια των αγαπημένων τους στο νεκροταφείο, εκεί...στην πλαγιά.. που θέα είχαν στο απέραντο γαλάζιο...Το είχε υπό την προστασία της οι οικογένεια το εκκλησάκι.

Ο Αί΄Γιώργης ήταν πάντα ο προστάτης τους.

Όχι ότι το χωριό αδιαφορούσε, αλλά ετούτη η φαμίλια έρχονταν σχεδόν αχάραγα για να προλάβουν τις συγχωριανές τους, μην και δεν το συμμαζέψουν πρώτες.Περνούσαν την μέρα τους εκεί, περιμένοντας να έρθει το απόγευμα ο παπούλης,για τον εσπερινό,καθισμένος πάνω στο υπομονετικό γαί΄δουράκι του που μόνο του ήξερε την διαδρομή.Αφού είχαν αποφάει το μεσημέρι,έγερναν λίγο κάτω απο τις ψηλές πουρναριές,στρώνοντας ενα χράμι πάνω στις πέτρες.

Και για να μην πάει χαμένο το απόγευμα,η μάνα της έδειχνε πως να μαζεύει ταδιάφορα βοτάνια,που χρειάζονταν στο σπίτι,για πάσα νόσο.

Βαλσαμόχορτο,καντηλαναύτρες, και της έλεγε και την ιστορία τους,που την είχε μάθει απο τον παπαδάσκαλο.Είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα και ο Διοσκουρίδης το αποκαλούσε «Γνωτέρα».Και αυτός και οι άλλοι γιατροί,συνιστούσαν τα φύλλα του φυτού κοπανισμένα με αλάτι με μορφή καταπλάσματος ως αντίδοτο σε δαγκώματα σκύλων. Τις χρησιμοποιούσαν ακόμα για την αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων και των ελκών κάθε είδους και μορφής.

Μετά τα μέσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,χρησιμοποιούσαν το βότανο στην εμπειρική ιατρική. Επίσης, θεωρείται άριστο ανθελμινθικό φάρμακο(για τα σκουλήκια των εντέρων) και ιδίως κατά των ασκαρίδων και των οξυούρων κατά των οποίων μάλιστα χρησιμοποιήθηκε και ο πυκνός χυμός του φυτού σε υπόθετα.

Σαν εγερνε λίγο ο ήλιος έφτανε κι ο παπας. Ξέπιανε το παπαδοπαίδι το σκοινί της καμπάνας και την χτυπούσε..ρυθμικό κάλεσμα για τον κάθε πιστό που θα βρίσκονταν μέχρι πέρα μακρια στο ακροθαλάσσι,αλλά και στα ψηλά και περήφανα κοτρόνια.

Γίνονταν η λειτουργία του εσπερινού, μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα.

Και κατόπιν όλοι μαζί,ο ενας πισω απο τον άλλον στο φιδογυριστό μονοπάτι,κατηφόριζαν για το χωριό,μέσα στο γλυκονύχτωμα..σαν τους θωρούσες απο μακριά πίστευες πως αερικά ήταν που μόνο σκοπό είχαν να ξεγελάσουν την ζωή..παιχνίδι σκληρό πονεμένων ανθρώπων.

Γιούλη Μαραβέλη 22/9/2012

Εκεί...στο παγκάκι.

-Ενα ταπεινό παγκάκι....

σε καλεί να ακουμπήσεις πάνω του..

Όπου κι αν ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο, είτε σε πόλεις πολυσύχναστες,

είτε σε ενα χωριουδάκι,είτε σε ενα ταπεινό δρομάκι ή σε ενα απόμερο πάρκο,

είτε μπροστά στην θάλασσα,

 το παγκάκι έχει μια μαγική ιδιότητα...σε καλεί κοντά του...να καθίσεις, να ξεκουραστείς,

να κλάψεις να χαρείς.

Παράπονα να κάνεις, για το κακό και τ'άδικο.. ή χαρά κι ευτυχία να αισθανθείς,στην αγκαλιά αγαπημένου προσώπου.

Σε καλεί με παρέα αλλά και χωρίς αυτήν..!!

-Αισθανόταν πάντα την ανάγκη να απομονώνεται εκεί.

Ερχόταν σαν ναρκωμένη..καθόταν προσεκτικά στην

άκρη αριστερά πάντα.

Ένωνε τα γόνατα και κοιτούσε..πέρα μακριά,πίσω απο τον ορίζοντα.

Λες κι είχε έναν διακόπτη...πατούσε το off και ξάφνου το μυαλό σταματούσε.

Καμιά σκέψη, καμιά πίκρα, κανένα παράπονο, κανένας προβληματισμός.

Μόνο φόρτιση ευτυχίας, ευγνωμοσύνη ζωής.

Δεν είχε διδαχθεί απο κάποιον αυτόν τον τρόπο ελέγχου του νου.

Πίστευε πως απλά, ήταν η αρχέγονη γνώση που από γενιά σε γενιά έφτασε και στην ίδια.

Το μυστικό είναι να μπορείς να την 'διαβάσεις' κλείνοντας τα βλέφαρα.

Κάποια φορά είχε 'δει' πως ανέβαινε την ανηφόρα απο τον κεντρικό δρόμο προς την εκκλησία, στους Δελφούς.

Αριστερά της της φάνηκε γνώριμη η τοποθεσία.

Σαν να ήταν στα τέλη του 1920.Σαν να ήταν 10 χρονο κοριτσάκι και είχε έρθει για περιήγηση με τους γονείς της.

Αργότερα έψαξε στο google και διάβασε πως εκεί βρίσκεται η παλαιά εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Δεν είχε πάει εκει στην πραγματικότητα στην ζήση της,

αλλά σαν πέρασε οικογενειακώς μετα απο μια 10ετία,απο τον αρχαιολογικό χώρο,

θέλησε να δει μήπως η 'μνήμη' της παιχνίδια τρελά της είχε παίξει.

Κι όμως ήταν εκεί. Η ανηφόρα, η εκκλησία, μόνον που τώρα πια είχε πολλά σπίτια και ξενοδοχεία.

.Πόσο δυνατοί θα ήταν οι άνθρωποι αν μπορούσαν να αντιγράψουν την συμπεριφορά των φυτών και των ζώων.!!!

Κανείς δεν τους δίδαξε να θυμούνται, να μεγαλώνουν να ζούν, να γονιμοποιούνται, να πεθαίνουν.

-Και αφού αισθανόταν ότι 'αποφορτίστηκε' όσο της χρειάζονταν, επανέρχονταν στο τώρα, χαμογελώντας. Τι νομίζεις δηλαδή πως είναι η ευτυχία..? μικρές όμορφες στιγμές.

Σκέφτονταν καθώς σηκώνονταν απο το παγκάκι,κοίταζε ψηλά,έλεγε ευχαριστώ σε κάποιο αόρατο σεβάσμιο και σοφό γέροντα κι επέστρεφε στη δουλεια.

ΥΓ.1η φωτο,παγκάκι στο πάρκου του φαρου Κακής κεφαλής στην Χαλκίδα.

2η φωτο:Παγκάκι ολο βρυα,στις πλαγιές του Κόζιακα.

3η φωτο:Παγκάκι στο δάσος του φθινοπώρου(διαδίκτυο).