Αραξοβόλι.

Καλό απόγευμα για όλους μας ας είναι..

 

-Τα καλοκαίρια έφευγαν...γύριζαν οι χειμώνες..

                                   κι αυτά σταθερά ,εκεί να αγκυροβολούν...σ'αυτό το λιμάνι.

                                  Λες και δεν υπήρχε πουθενά  στην πλάση όλη απάγκιο άλλο..

Τα πανιά τους πότε λιτά και πότε μαζεμένα... 

πότε φουσκωμένα και δυνατά να παίζουν με τον γραιγολεβάντε...

και πότε χαλαρά και χυτά σαν κοπελιάς την κόμη.

Λέγαν οι παλιοί ναυτικοί πως τούτο το λιμάνι είχε την δική του μούσα,

 που το φύλαγε και το αγαπούσε.

Κανέναν δεν είχε βρεί τρυκυμία 'η ναυάγιο.

Μόλις περνούσ'αυτή πάνω απ'τα κύματα ,

φεύγαν βιαστικά και άχαρα του κόκκινου διαβόλου  οι αρπάχτρες.

(γραιγολεβάντες: μεταξύ βορειοανατολικού και ανατολικού).Γ.Μ.