Ο χρόνος,είναι κλέφτης.

Μετα απο 62 χρόνια κατάλαβα πως ο χρόνος είναι κλέφτης.

Ξεκινάς ολο χαρά μικρό παιδάκι,τρα λα λα τρα λα λο,όλο λαχτάρα να γνωρίσεις τα πάντα.Τι είναι αυτό,τι είναι εκείνο,δεν αφήνεις σε ησυχία αυτόν που βρέθηκε δίπλα σου να σε κανακεύει.Είτε είναι μαμα,παπούς,γιαγιά,μεγάλη αδελφή.

Κι αφου νομίσεις πως τα εμαθες όλα,ξεκινάς να...κατακτήσεις τον κόσμο...μια σταλια άνθρωπος 7 χρονων.Σχολειο,σπιτι,δουλεια...ναι ναι συμβαίνει κι αυτό.

Οι αλλοι θα δουλεύουν κι εσύ θα κοπροσκυλιάζεις 10 χρονων γομάρι.?

Πάμε στο χωράφι να κουβαλήσουμε  στον ωμο τις 4μετρες σιδερενιες αρδευτικές σωλήνες.

Τι θα πει δε μπορεις να τις σηκώσεις..τραβηξέ τες.

Τι θα πει δεν μπορεις να φυλάξεις ολόκληρο κοπάδι με πρόβατα στην ερημια του δάσους.? Εχεις και τα σκυλια να σε βοηθάνε.

Τι θα πει δεν μπορεις να σηκώσεις τα τούβλα με το ζεμπίλι κοτζαμ γαϊδουρι 12 χρονώ.?

Τι θα πει δεν μπορεις να οδηγήσεις το τρακτέρ στο χωράφι.? Κι εμεις οι γονείς ποσα χέρια να έχουμε.?

Τι θα πει δεν μπορείς να δουλεψεις στην φάμπρικα;

Εμείς δηλαδη είμαστε χαζοί.?

Και περνάει ο χρόνος που σου κλέβει στιγμές που δεν πρόλαβες να ζήσεις και να χαρείς..και μαθαίνεις και ΓΡΑΜΜΑΤΑ και παντρεύεσαι και κάνεις παιδια..

https://youtu.be/JPQwyTLgVc8

Αλλά,να..δεν θέλεις να πάθουν τα ίδια με σένα..

νομίζεις πως τους χαρίζεις χρόνο αν εσύ κανεις περισσότερα ακόμη για να μπορούν να χαρούν τις στιγμές...

μην κυλίσει και για αυτά πρώιμα ο καιρός.

Και περνάνε κι άλλες δεκαετίες σαν το νερό,που τρέχει όλο λαχτάρα απο το ρυάκι να συναντήσει την θάλασσά του..

Γυρνάς το κεφάλι πίσω και κάνοντας στην άκρη τις αραχνοΰφαντες κουρτίνες της μνήμης,κλέβεις στιγμές,εικόνες,γεγονότα που προσπαθείς τώρα που νομίζεις πως μπορείς,να τους μεγαλώσεις τον χρόνο που πίστευες τότε πως έπρεπε να έχουν.

Αλλοτε κοιτάς λυπημένα καθώς σκέφτεσαι πως εκείνη η άσχημη κατάσταση,δεν γινόταν να αλλάξει με τίποτα,παρ'όλο που μετα 30 χρόνια προσπαθείς να της δόσεις πιο ώριμη λύση,αλλά και συγχώρηση.

Ή χαμογελάς κοιτώντας στο τίποτα τότε που σου έπιασε το χέρι εκείνος ο ωραίος νέος..θάναι καμμια 40ρια χρόνια...ναι ναι ..θάναι.

Το χέρι που ειχε δόσει ηταν παραπλάνηση,όχι υπόσχεση ζωής κι αγάπης..

Και μεσα σε ολα αυτα,πέρα απο την δική σου καθημερινότητα,αλλάζει και το γύρω σου,ο κόσμος εξελίσσεται,ο κόσμος συνεχίζει να είναι ψεύτης,συνεχίζει να προοδεύει..συνεχίζει να διαφθίρεται...

Η πολιτική δεν έχει μόνον να κάνει με μια χώρα ή με ολο τον κόσμο..έχει να κάνει και με την καθημερινότητα,τον τρόπο ζωής,την εργασία,την εκμετάλευση,τον βιασμο σώματος αλλα και ψυχών.

Εγώ σου το είπα εξ αρχής.

Δεν φταινε η άνθρωποι...ο χρονος φταίει..αυτός ο ΚΛΕΦΤΗΣ.

Πολλές φορές κοιτάς πίσω να δείς τις στιγμές που σε είχαν κάνει ευτυχισμένο-η.

Αυτές τις εικόνες κράτησέ τες μέσ'την ψυχή σου σαν πολύτιμο θησαυρό,για να σου απαλύνουν τον πόνο σαν φανει..

Καλη χρονιά εύχομαι σε όλους σας φίλες και φίλοι.

Ας κάνουμε άλλο ενα καινούριο βήμα στον οριοθετημένο χρόνο μας,δυνατά και με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.Απο εαυτόν ξεκινούν όλα.

Και τα καλά και τα κακά.

Περάσαμε μια πολύ κακή χρονιά.

Γεμάτη αρρώστεια,πόνο,θλίψη,απώλειες,δυστυχία.

Γεμάτη με μάχες προσωπικές και οικογενειακές.

Γεμάτη με δοκιμασίες.

Γεμάτη "εξορία".

Ευχή μου:Με τον νέο χρόνο κανείς μην ειναι μόνος.

Κανείς μην αρρωστήσει.

Κανείς να μην πονέσει.

Σας χαριζω ενα αγαπημένο μου ορχηστρικό κομμάτι.

Με εκτίμηση:Γιούλη Μαραβέλη-Χαλκίδα-Ελλάδα 30/12/2020.

Νέο σκαρί.

 Καλημέρα Χρονια πολλά.!!

Ας χαρούμε την τελευταία Κυριακή αυτού του χρόνου.
Με όποιες απώλειες κι αν είχε.
Την χθεσινή  βόλτα στην παραλία διπλα μου είπα να μοιραστώ μαζί σας.
Το γαλάζιο δινει δύναμη.Είτε βρίσκεται ψηλά στον ουρανό ,είτε απο κάτω του..στο νερο.!!

Και μαζί με αυτά,μια φωτογραφία απο την βάρκα ενός ψαρά με χιουμορ.!!

Ρουντολφ το ελαφάκι το..σκαρί του.!!
Και φωτογραφίες απο το καρνάγιο(ναυπηγείο)εδώ κοντά.

Κορασμένα και θαλασσοδαρμένα σκαριά,που τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία ταξιδιου.
Κάπως έτσι δεν είναι πολλές φορές και η ζωή των ανθρώπων.?
Καλύτερος παραλληρισμός δεν υπάρχει.

Συλλογιέμαι τους στίχους του αγαπημένου μας..του ιδιαίτερου Γιάννη Σκαρίμπα.
Σπασμένο καράβι..

Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να ‘ναι αφράτος ο τόπος
Κι η ακτή νεκρική γύρω-γύρω
με κουφάρι γυρτό
και με πλώρη εκεί
που θα γύρω

Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να ‘ναι η θάλασσα άψυχη
και τα ψάρια νεκρά
έτσι να ‘ναι
και τα βράχια κατάπληκτα
και τ’αστέρια μακριά
να κοιτάνε
δίχως χτύπο οι ώρες
και οι μέρες θνητές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο
μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι

Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι.

-Μόνο που στην δική μου ιδιοσυγκρασια το καράβι αυτό πρέπει να τριφτει,να καλαφατιστει,να αντικατασταθουν τα σάπια κομμάτια του ξύλου του που οι τρικυμίες και η αλμύρα "έφαγαν",
να ξαναβαφτεί,η μηχανή να επισκευαστει και να αρχίσει πάλι τα ταξίδια του με αναπτερωμένο το ηθικο..!!!

Το XMAS Δεντρο μας.

https://georgederventlis.blogspot.com/2020/12/xmas-bloggers_26.html 

Μέθη αγάπης

 Πάλι μόνος μου κι απόψε,στο ποτό σ'αναζητώ..                                                                                                       

Μια σε βρίσκω, μια σε χάνω... πως μπερδεύτηκα θαρρώ.                                                                                                  

 Το κεφάλι μου γυρίζει..με την φάση ετούτη δώ.                                                                                                  

 και φοβάμαι  σαν  θα  φύγω, μην στον Εύριπο βρεθώ,,,

στα τρελά νερά του μήπως.. κατορθώσω και σωθώ ,                                                                                                  

 απ' την τρέλα της αγάπης που δεν βλέπω,ν'αποκτώ.!!                                                

  (21/12/11 ,Γιούλη Μαραβέλη).                                                                                        

Κ Α Λ Η Ν Υ Χ Τ Α φίλες  και φίλοι.

Στου παππού τα γόνατα

 Καλημέρα σας φίλες και φίλοι.

Πως είστε.?Αυτος ο μήνας ήταν και είναι γεμάτος με πολύ στεναχώρια 

και κούραση σωματικη κ ψυχικη.

Πότε πότε 'γυρίζω' πίσω, να πιαστώ από όμορφες κι ευχάριστες θύμησες.

-Παραμονή Χριστουγέννων...εικόνες μιας άλλης εποχής μου έρχονται στο νου...τότε που μικρό κοριτσάκι αισθανόμουν την μαγεία της προετοιμασίας των Χριστουγεννιάτικων εθίμων με παραμυθένια υπόσταση.
                              

                                         Φωτογραφία photo.piхasa.net

Η μεγάλη μου τύχη είναι ότι μεγάλωσα με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου
και μάλιστα χρονιάρες μέρες έρχονταν στο Θεσσαλικό χωριό που ζούσαμε...στα Βρυσιά Φαρσάλων, οι γονείς του πατέρα μου απο τα Γιάλτρα της Αιδηψού,
φορτωμένοι με τα ''καλούδια'' της παραθαλάσσιας πατρίδας μου.
Έτρεχα χοροπηδώντας γύρω τους στον δρόμο από την δημοσιά, που περνούσε το λεωφορείο, προς το σπίτι.
Ο παππούς μου και ο πατέρας μου φορτωμένοι με τις κούτες ,που είχαν επιμελώς τοποθετημένα μέσα τους πάνω σε λαδόκολλες,σειρά σειρά,τα σουτζούκια,τα σύκα,τις σταφίδες και τα τσουβάλια με τα αμύγδαλα και τα καρύδια από τα δέντρα μας για να κάνει η μάννα μου τον μπακλαβά, τις δίπλες, τα μελομακάρονα και τα Χριστόψωμα.
Επίσης και δύο νταμιτζάνες, η μεγαλύτερη με το ονομαστό κρασί των Γιάλτρων και η μικρότερη με τσίπουρο απο το αποστακτήριο της φαμίλιας που το είχαμε κάτω στα 'καμίνια',μια ρεματιά με τρεχούμενο νερό, στα Γιάλτρα, κάτω απο τον Αγιο Κυπριανό.
Ο Θεσσαλός παππούς, είχε αναλάβει την επιμέλεια του σπασίματος
και του καθαρίσματος των αμύγδαλων και των καρυδιών.
Έστρωνε μπροστά στο τζάκι ένα χαλάκι και πάνω σε ένα μικρό κορμό έσπαζε ένα ένα όλα τα αμύγδαλα ΄και τα καρύδια.
Και καθώς η φωτιά τριζοβολούσε στο τζάκι,
εμείς τα παιδιά τα καθαρίζαμε.. αφού είχαμε λάβει την υπόσχεση του να μας λέει παραμύθια.
Λέγε λέγε ο καλός μας...αποκοιμιόταν.
Τον σκουντούσαμε εμείς...-ύστερα παππού.?
Πεταγόταν μισοξυπνημένος να συνεχίσει το παραμύθι...-αυτό το ξαναείπες παπούύύ...κουρασμένος ο καημενούλης ,που να αντέξει.
Τον ξανάπαιρνε ο ύπνος.
Ο πατέρας μας και οι γείτονες, αλληλοβοηθούμενοι,έσφαζαν τα καλοτα'ι'σμένα γουρούνια που κάθε οικογένεια είχε μεγαλώσει...
από τον Αύγουστο αγορασμένα απο το παζάρι των Φαρσάλων.
Δεν υπήρχε νοικοκυριό στα Βρυσιά που να μην έτρεφε το δικό του γουρούνι.
Αν δεν είχε, τότε δεν ήταν νοικοκυριό, ήταν σκορποχώρι ,έλεγε η γιαγιά Σταυρούλα.
Τα παιδιά απαγορευόταν να κοιτάνε το...φονικό.
Κάθε σπίτι γέμιζε με όλα τα καλά, που με κόπο, σύνεση και φροντίδα είχαν ετοιμαστεί. Απο λουκάνικα με πράσο και μπαχαρικά κρεμασμένα απο ένα μαδέρι στο υπόστεγο,απο λίπα(το λίπος του γουρουνιού που το επεξεργάζονταν έτσι και αφού το σούρωναν το έβαζαν σε ρηχά πήλινα τσουκάλια με καπάκι για να το έχουν για το μαγείρεμα και τις πίτες).Απο την γαργαλιστική μυρωδιά των τσιγαρίδων,που τρέχαμε να προλάβουμε την πιο τραγανή και πιο ζεστή...σκοτωμός για την πρώτη ...βουτιά στην πιατέλα.
Από τις τσιγαρίδες του χοιρινού , έκανε τις πίτες... η χρυσοχέρα μάνα μου ,άνοιγε τέτοιο φύλλο που έβλεπες απο πίσω του...είχαν να το λένε στο χωριό...προσπάθησε να μου μάθει την τέχνη της,
από την μικρή μου ηλικία...μάταιος κόπος.
Τι δεν έκανε η καλή μου να μου μεταδώσει τα μυστικά της..προσπάθησε με το καλό,προσπάθησε με το άγριο...με την βέργα δηλαδή
που έκανε το φύλλο...τίποτα εγώ.
Προτιμούσα να διαβάζω τα διηγήματα που έπαιρνα από την βιβλιοθήκη του σχολείου.Τέτοιες μέρες διάβαζα τα ''Χριστουγεννιάτικα διηγήματα'' του Α.Παπαδιαμάντη,που μέσα μου έπρεπε να τα...μεταφράζω,
μίλαγε άλλη γλώσσα ο Χριστιανός.
Με είχε κάνει βιβλιοθηκάριο η δασκάλα μας η κ.Κωτούλα,ήξερε πως καλύτερο φύλακα και επιμελητή δεν θα έβρισκε για την βιβλιοθήκη του σχολείου.
Και ήταν πολλά τα βιβλία για σχολείο χωριού.
Δώρο όλα από την βασίλισσα Φρειδερίκη.
Κι όταν τα διάβασα όλα, άρχισα να δανείζομαι από τα γειτονόπουλα,
που είχαν πιο γεμάτη τσέπη οι γονείς τους.
-Ο μπακλαβάς είχε ολόκληρη ιεροτελεστία, γι'αυτό έπρεπε να γίνεται την νύχτα η ετοιμασία του που όλοι κοιμόμασταν, από τα χεράκια της μάνας μου.
Έτσι παραμονή Χριστουγέννων ξυπνούσαμε από το υπέροχο το μαγικό άρωμα, του αργά καλοψημένου φύλου και αμύγδαλου των ταψιών του μπακλαβά, και με το χιόνι ένα μπόι...
Όταν κοιτούσες ,έβλεπες κομμένα έτσι σε ρόμβους τα κομμάτια που σχημάτιζαν γεωμετρικά τριαντάφυλλα. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω πως τα κατάφερνε να είναι τόσο τέλεια κομμένα και κανένα δεν διέφερε απο το άλλο.
Καμάρωνε και με το δίκιο της, γιατι καμιά νοικοκυρά στο χωριό, δεν την έφτανε σ'αυτή την τέχνη.Δύο φορές τον χρόνο ξενυχτούσε για να ετοιμάσει με την ησυχία της και χωρίς να την βλέπει άλλο μάτι .Μια για τον μπακλαβά τις παραμονές των Χριστουγέννων και μια για την ετοιμασία του εφτάζυμου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, που το κεντούσε από πάνω κρατώντας τις πλάτες δύο πιρουνιών και σχεδιάζοντας λουλούδια και γιρλάντες, έβαζε στην μέση μια κουκόσια(ενα καρύδι).Συμβολίζει την προκοπή και την γονιμότητα για ανθρώπους και ζώα.Απο την αρχαιότητα, ως τις μέρες μας, μου ειπε όταν την πρωτορώτησα.Κια που τα ξέρεις εσύ αυτα.?Ρώτησα με την αμυαλιά του 10χρονου παιδιού.Εχω αυτιά κι ακούω και τα καλά και τα κακά μου απάντησε κοιτώντας με επιτιμητικά, για την 'προσβολή'..Τέσσερις μεγάλες στρογγυλές πιατέλες με δαντελωτά τελειώματα και γιρλάντες κρυστάλλινων λουλουδιών,δώρα απο τον γάμο της που τις φύλαγε τυλιγμένες με μαλακά ποτηρόπανα στο μπαούλο για τέτοιες ώρες γιορτινές, δέχονταν με τάξη στοιχισμένα τα κομμάτια του μπακλαβά,που πάνω τους είχαν από ένα καρφάκι γαρύφαλλου.
Κατόπιν τα μετέφερε στο πιο κρύο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία.
Βλέπεις εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε θέρμανση σε όλο το σπίτι.
Ετσι θα διατηρούνταν για αρκετό καιρό,για να κερνάει χρονιάρες μέρες.Μεσα στα τόσα διαβάσματα που έκανα απο την βιβλιοθήκη του σχολείου,ήταν κι ενας τόμος σαν εγκυκλοπαίδεια.Με τίτλο:Στου παπού τα γόνατα.Ισως ήταν πολλά τεύχη δεμένα μαζί.Γεμάτο με παραμύθια,ιστορίες πολλές,παιχνίδια,εγκυκλοπαιδική γνώση..Θαρρώ πως όλα έπαιξαν τον ρόλο τους.Μακάρι να το έβρισκα κάπου..βιβλιοθήκη πια δεν υπάρχει στο πρώην δημοτικό σχολειο Βρυσιών.Ευτυχώς με την βοήθεια κάποιων πρώην συμμαθητων μου αλλα και άλλων πολιτων,δημιουργήθηκε ενα Μουσειο σχολικής ζωής.
https://www.eleftheria.gr/%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7/item/244405.html

Καλές γιορτές θα ευχηθώ για όλους σας, όπως τις αισθάνεται ο καθένας.Εύχομαι το 2021 να είναι καλό κι ελπιδοφόρο για όλους μας.Με εκτίμηση:Γιούλη,.

Της προσμονής το όνειρο.

 Αυτή είναι η 1η μου συμμετοχή στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6 

https://ghinimatia.blogspot.com/2020/09/6_21.html

Ευχαριστώ Μαίρη μου για την φιλοξενία.

(εικόνα που μου παρέδωσε η Anna Flo από το pixabay,σε ευχαριστώ φίλη μου.!!)

-Από μικρό παιδί είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία για τις νιφάδες του χιονιού... 

Μια παράξενη εφορία, μια χαρά που ήταν μεταδοτική...

τόσο που πολύ θά'θελε να χιονίζει αργά και όμορφα

 για να μην τελειώσει ποτέ το όνειρο... 

Δεν ξεκολλούσε από το φαρδύ πρεβάζι του παράθυρου...

πάνω στην μικρή φλοκάτη που είχε στρωμένη η μάνα της να μην πουντιάσει.

                                    

Οι τοίχοι του σπιτιού είχαν τόσο φάρδος

 που αν ήταν ξέσκεπο χωρίς τα κεραμίδια..

θά'τρεχε επάνω του πιάνοντας τα στολίδια 

που τα άταχτα τα σύννεφα κρυστάλλωναν τη νύχτα.

Το τζάκι αιώνια πάλευε να καταβροχθίσει της φωτιάς την κάψα

μα το δωμάτιο ψυχρό στης χειμωνιάς τη μέρα. .

Τα κλαδιά του πεύκου χάιδευαν που και που το τζάμι

 μεταφέροντας τα νέα απο τα φλύαρα σπουργίτια 

που έτρεχαν απάγκιο για να βρούνε,

Το κεφαλάκι της τυλιγμένο με της γιαγιάς το ξόμπλι.. 

αγάπη και θαλπωρή κουβάλαγε μαζί του.

Προσδοκία  για το όνειρο, προσδοκία  για  ευτυχία...

-Και καθώς οι λεπτές νιφάδες άρχισαν να αφήνουν

 τον αργό ντελικάτο χορό τους και να πέφτουν όλο και πιο γρήγορα.... 

να πυκνώνουν και να γίνονται μεγαλύτερες

'υπνωτιζόταν' ταξιδεύοντας σε μέρη ολόλευκα ονειρεμένα.... 

**Εκεί, που ήταν όλα τόσο δυνατά...σιωπηλά.

 Μόνο οι χορδές του χιονιά, έπαιζαν με τις χιονονιφάδες.... 

Από βραδύς είχε μαζέψει όλα τα χρώματα και τά'χε κρύψει η καλή του...

το μόνο που τ'άφησε ήταν το λευκό...

το ολόλευκο του φρεσκοστρωμένου χιονιού.

Περπατούσε πάνω στο χιόνι και δεν άκουγε ούτε τα βήματα της...

θέλησε να σταματήσει να ρωτήσει κάποιον...αλλά φοβήθηκε...

φοβήθηκε μην σπάσει σε χίλια κομμάτια το κρύσταλλο του ονείρου....

είχε ακούσει για μία χώρα μαγική ...διάφανη...εύθραυστη..

γεμάτη αγάπη,ειρήνη,ευτυχία.. 

Με το ξημέρωμα η σκιά του σπιτιού ,της φάνηκε αλλόκοτη...

 με σχήματα αταίριαστα για του ματιού τα μέτρα... 

Σήκωσε το βλέμμα και κοίταξε πέρα μακριά ...δεν μπόρεσε... 

τα πέπλα του χιονιού κρυφτούλι έπαιζαν με την ομίχλη...

 Στο βάθος, στα σύνορα του χωραφιού..

 εκεί που αρχίζει ο δρόμος...

παράξενη .. πρωτόγνωρη παρέα ,ήρθε απ'τα ψηλά... 

Ένα κοπάδι πανέμορφα, περήφανα ελάφια, 

το χιόνι χάιδευαν, χορτάρι να τους δώσει. 

-Το σκηνικό της είχε χιονισμένα βουνά.....

μονοπάτια απάτητα από ανθρώπων ίχνη... 

Το σκηνικό τους είχε χιονισμένα δέντρα,

 λίμνες και ηλιοβασιλέματα. ....

 -Τη λίμνη με' τα κρύσταλλα...

της παγωνιάς τα δώρα..

 .. ο ήλιος την επρόδωσε ...

θέλησε για να φύγει..... 

μια αχτίδα έριξε στερνή ,

προτού την χαιρετίσει...ψιθυρίζοντας:

-Την σιγαλιά την βραδινή ...δεν θέλω να την σπάσω......

την προσδοκία του όνειρου..

θέλω να αγκαλιάσω..

Υ.Γ.Παραδίδω την σκυτάλη στην Χριστίνα,

με μια δική μου φωτογραφία.

                                                 Τιτλος:Ζωή.

                                       Καλές εμπνεύσεις φίλη μου..

'Λιμάνι'

Καλημέρα σας.

Η συμμετοχή μου για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίζουμε με την Μαρίνα μας, είναι το γράμμα Λ.

Λιμάνι η λέξη που μου ήρθε στον νου.

Ένα απάγκιο λιμάνι που κάθε σκαρί και κάθε ψυχή έχει ανάγκη.

-Έβλεπε πάντα τα καράβια να πηγαινω- έρχονται απο το λιακωτό του σπιτιού τους,

ψήλα στο χωριό των Γιάλτρων.

Από μακριά ξεχώριζες στα δεξιά σου τα βουνά της Φθιώτιδας και της Μαγνησίας και πιο σιμά στα δεξιά το λιμάνι των Λουτρών της Αιδηψού.

'Ταξίδευε' με τον νου ώρες και ώρες σκεπτόμενος πως θα ήταν πολύ ωραία να μπορέσει να ταξιδέψει.. σε μέρη άγνωστα και μακρινα...

Έφηβος πιά έκανε το όνειρό του πραγματικότητα.

Πρώτος καπετάνιος σε όλα του. Καμάρι της μάνας και του χωριού. 

Και τι δεν κουβαλούσε απο αυτα τα μακρινά ταξίδια.

Στην μάνα,τις αδελφές τον πατέρα και σε ολο σχεδόν το σόι πάντα κάτι χάριζε.

Παιδί μου έτσι που ξοδεύεσαι δεν θα σου μείνει μια δραχμή να βάλεις στην άκρη, πως θα κάνεις προκοπή.?

Εννοια σου μάνα και κάνω το κουμάντο μου.. αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ να μην φέρω κάτι σε σας που είστε η οικογένειά μου,η δύναμη μου..σε σας που είστε το λιμάνι μου...

Τα ξένα μάνα δεν είναι γλυκά..είναι πολλές φορές πόνος,αρρώστιες αλλά και πίκρα.

Άλλο το όνειρο, κι άλλη η αλήθεια.

Σαν πρωτομπάρκαρα..αρρώστησα..άτιμο πράμα αυτή η μαλάρια..

Σαν περάσαμε την διώρυγα του Παναμά.. που να φανταστώ πως έπρεπε να προσέχω απο τα κουνούπια...μέρες και μέρες με παραλήρημα και υψηλό πυρετό. 

Μόνη μου σκέψη το σπίτι μας,η αγκαλιά σου,το λιμάνι μας.

Από αυτά είχα αγγιστρωθεί για να κρατηθώ στην ζωή.

Είναι σπουδαίο πράγμα να έχεις ένα λιμάνι φιλόξενο απάγκιο να επιστρέφεις..και να ξέρεις πως πάντα θα είναι εκεί να σε περιμένειι.....ακόμη κι ενα σακατεμένο σκαρί έχει πάντα την ανάγκη του λιμανιού..

Μακάρι αυτός ο κόσμος μας να γίνει όμορφος  ανθρώπινος..να είναι μόνον γεμάτος με χαρά.

Σας αφιερώνω ενα αγαπημένο μου κομμάτι.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,εύχομαι σε όλους μας η νεα χρονιά να μην είναι γεμάτη πόνο,δυστυχία,αρρώστειες και πολέμους.Να είναι ενα όμορφο και σταθερό λιμάνι για όλους όσους το έχουν ανάγκη.

Μαρίνα μου 

https://marinaslovelylife.com/%ce%b2%ce%ae%ce%bc%ce%b1/

σε ευχαριστώ κι εύχομαι ότι καλύτερο για σένα και την οικογένειά σου.

Συνάντηση.

 *Μόλις 'συναντούσε' τα σύννεφα στον ορίζοντα,

εκεί μέσα έτρεχε να κρυφτεί η ψυχή της.

Και καθώς το σώμα της απο μακρυά κλεφτές ματιές τους έριχνε,

γνωρίζοντας κάποιον καβαλάρη,κάποιο καράβι,κάποιο γνωστό πρόσωπο

αγαπημένο...χαμογελούσε με χαρά και προσμονή

Αυτά τα βαμβακένια σύννεφα τρελά παιχνίδια παίζουν,

κυνηγώντας την ,στην υπόσχεση της βροχής.

Γιούλη Μαραβέλη 18/12/14.

Φωτο:Απο την παλιά γέφυρα της Χαλκίδας...κοιτάζοντας την...ιχθυόσκαλα.

Δυο θάλασσες.

 Λιχαδονησια......δύο θάλασσες.!!

-Να σε φιλήσω θάλασσα..

φιλί αλμυρό να θέσω...

κι ας άλλη θάλασσα πιο 'κεί...

με καρτερεί ..στην αγκαλιά της την υγρή...

και πιο βαθιά.... μέσ'την ψυχή το όνειρο να δέσω..

-Μα θέλω εγώ σ'αγκυροβόλι μαγικό...

λιμάνι όμορφο ζεστό,

γνώριμο μαγικό βυθό...

που κάθε βότσαλο εδώ

...με θέλει για να παίξω.

Γιούλη Μαραβέλη.

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ.

 Κατάστημα:Χειροποίηση Χαλκίδας.

 

                                                    

Δείτε εδώ το κατάστημά μου:

https://youtu.be/w_Hd8-rQKKU?list=PLkaQ-BtIYvrhHNIW_82N7qz0rfm5lgkPI&t=2

                                                               Βελισσαρίου 13 Χαλκίδα

                                                                      τηλ : 2221074152

                                                          email: maravelip24@gmail.com

                                                                   ***********************

Δείτε εδώ στον χάρτη:http://www.stigmap.gr/umap37718-velissariou-13-chalkida-341-00-ellada.html

Νοέμβριος 1989...

Το όνειρο κάθε γυναίκας που της αρέσει η χειροτεχνία 

και γνωρίζει πολύ καλά την τέχνη,είναι να ανοίξει ένα κατάστημα χειροτεχνίας.

                                                  Πέρασαν τριάντα χρόνια δημιουργίας,

                                                     διδασκαλίας και επαγγελματισμού.

                              -Προχωρώντας μπροστά και ακολουθώντας τις εξελίξεις,

                                         ΕΊΜΑΣΤΕ στο διαδίκτυο με την παρεούλα σας.

                            Έτσι θα έχετε την ευκαιρία να βλέπετε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΆ τι δημιουργούμε

                                  από χειροτεχνίες και ράψιμο,μετρητά κεντήματα,λασέ,βελονάκι,

                                                             αλλα και τα υλικά αυτών.

                                                              Πλέξιμο με βελονάκι.

                                                              Πλέξιμο με βελόνες.

                                                       Κέντημα χειρός (35 βελονιές).

                                   Κέντημα μηχανής(κοφτά, αζούρ,ενώματα πλεχτών).

                                           Λασέ δαντέλες(κατασκευή και σχέδια).

                 Χάντρες και στράς svarovski,που κεντιούνται σε εργόχειρα και σε ενδύματα.

                                Μπεμπέ δημιουργίες,κουβερτούλες,πάνες,σεντονάκια, 

                                            με κέντημα,με βελονάκι με βελόνες.

                                                                

                                                                           *********

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ: Ολα τα ανωτέρω κατασκευάζονται κατόπιν παραγγελίας,

αλλά παρέχονται και κατασκευασμένα απο την μεγάλη συλλογή πού διαθέτουμε.

ΡΑΨΙΜΟ ενδυμάτων.

Ράψιμο στολών για σχολικές 'η θεατρικές παραστάσεις.

ΕΠΙΣΗΣ,επισκευές ενδυμάτων.επισκευές δερμάτινων,

επισκευές ραπτομηχανών.

*********

ΠΡΟ'Ι'ΟΝΤΑ:

Κορδόνια και σειρήτια για λασέ.

Υφάσματα λινά,

βαμβακερά,

μεταξωτά.

Καμβάδες,εταμίν,πικέ, φανέλες,πετσετέ,σατέν ζακάρ κ.λ.π.

Μουλινε.κοτον περλε,

δαντελονήματα,μαλλιά χειροπλεκτικής

Χάντρες,στράς μέτρου.

Πέρλες,κρυσταλλάκια.

Τρέσες με χρυσοκλωστές,

τρέσες με βαμβάκι 'η ραιγιόν.

Δαντέλες μηχανής βαμβακερές,

και ραιγιόν.

Κρόσσια βαμβακερά,ραιγιόν αλλά και με χρυσοκλωστές.

Καπιτονέ φόδρες με σατέν.

Ζακάρ υφάσματα τραπεζομάντηλων.

Σεντονόπανα μονόχρωμα και εμπριμε με μοντέρνα σχέδια 

με βαμβάκι και με βαμβακοσατέν.

Απλικέ με μπεμπέ φιγούρες αυτοκόλλητα.

Ανταλλακτικά ραπτομηχανών..