Μόλις κερδίσω το λαχείο.

 Καλό βράδυ, οι φωτο απο τα Γιάλτρα της Αιδηψού, την γενέτειρα μου,οι γονεις μου απόκριες το 1958,με την μαμα να φοραει την νυφική ενδυμασια της πεθερας της,ρομαντικό δείπνο και το περιοδικό ΠΡΩΤΟ..!!

-Καθε που ακούω για τζακ ποτ,ο νους μου τρέχει πολύ πίσω,καθώς άκουγα τον παπού μου να ονειρεύεται...

...Μόλις κερδίσουμε το λαχείο,θα πάμε να σε κεράσω ενα ρομαντικό δείπνο,

:Γιάλτρα Αιδηψού,ηλίου βασιλεύοντος.

Απο κείνα που βλέπουμε στα περιοδικά..Σε ακριβό εστιτόριο και όλοι οι σερβιτόρι να τρέχουν να μας εξυπηρετήσουν..και ..

Και μετά.. λέω να επισκεφτούμε τον φίλο μου απο τον στρατό τον Νικόλό.

Είναι απο τα καλύτερα παιδιά του Ορχομενού.

Οι γονεις μου απόκριες τις 23/2/ 1958.

Γνωστή οικογένεια.Θα πάμε και στην χώρα να σου ψωνίσω ρούχα.

Και κομπινεζόν.Είδα κάτι πανέμορφα τις προάλλες στο περιοδικό 'Πρώτο',

με κάτι Γαλλικές δαντέλες απο κάτω..να δύο πιθαμές.

Εσώρουχα ,χρειάζεσαι εσώρουχα,Θα με κάνεις ρεζίλι με τις παλιαρούτες που φοράς.

Να πεις ότι δεν σου ψωνίζω.?

Τι χούι είν'αυτό που έχεις.?

Να βολεύεις στην ντουλάπα όλα τα καινούρια ρούχα και να γυρνάς με τα μπαλωμένα.?

Έλεος με κάνεις να ντρέπομαι.

Εγώ με την ρεπούμπλικα και το κουστούμι κι εσύ με τις παλιατσαρίες.

Και τι δικαιολογία είναι αυτή που λές κάθε που σε μαλώνω.?

Τι θα πεί ''ξέρω 'γώ,να έχω για του χρόνου.?

Ποιου χρόνου.?Είμαστε παντρεμένοι 50 χρόνια. (Γ.Μαραβέλη).

Υ.Γ δικο μου.

Ολοι τους  πια δεν ζουν.Πέρασαν στην αιωνιότητα.Ζωντανές μένουν μονον οι αναμνήσεις.Οσα έλεγε ο παπούς τα θυμάμαι σαν να'ναι τώρα.

Η γιαγιά έχοντας το σύνδρομο του "40,αποθηκευε και τρόφιμα και ρούχα.

Τα φορέματα δε και τα κουστούμια του παπού,ήταν μέσα σε νάυλον μεγάλες σακούλες,να μην σκονίζονται.

Επίσης 

Θυμάμαι να ξεφυλλίζω μικρούλα τα περιοδικά ΠΡΩΤΟ που αγόραζε ο παπούς κάθε που πήγαινε στα Λουτρά.(Λ.Αιδηψου).

Και αφου τα διάβαζα,έκοβα προσεκτικά με το ψαλιδάκι του τις φωτογραφίες απο γλυκά και φαγητά,κολλώντας τες στο τετράδιο μου κι αντιγράφοντας καλλιγραφικά τις συνταγές..!!!

Υ.Γ 2ο:Το 1960 ο εκδότης Νάσος Μπότσης εγκαινιάζει το περιοδικό "Πρώτο" , το οποίο αρχικά ξεκίνησε ως εφημερίδα και πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε περιοδικό. Το περιεχόμενο του , όπως και όλα τα περιοδικά της εποχής , γυναικεία , καλλιτεχνικά , μυθιστορήματα , συνεντεύξεις κτλ. Το "Πρώτο" διοργάνωσε πολλές κρουαζιέρες για τους αναγνώστες του με συνεπιβάτες γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής. Επίσης για κάποια χρόνια διοργάνωσε και τα Καλλιστεία στην Ελλάδα. Η μέρα κυκλοφορίας του ήταν η Παρασκευή. Φήμες λένε πως ο εκδότης Νάσος Μπότσης ήταν ερωτευμένος με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και πως ίδρυσε αυτό το περιοδικό μόνο και μόνο για να τη στηρίξει και να τη βοηθήσει στην καριέρα της.

Κάθε χίλια χρόνια.

 Με την καληνύχτα μου...

-Κάθε χίλια χρόνια θα δεις το φεγγάρι,

με άλλο χρώμα την λάμψη του να δίνει στα άνθη των βουνών...και κοίταξε να θυμηθείς...ευχή απο καρδιάς να δώσεις..

για κείνους που πονούν  και δεν το μαρτυράνε...

Μαγεμένη από τα λόγια της,την φωτιά να παιχνιδίζει στο τζάκι  με τους μυστηριώδεις ίσκιους να ταξιδεύουν στους τοίχους και στο ταβάνι της κάμαρας...

κάθισα στην αγαπημένη μου θέση,στο πρεβάζι του παραθύρου..το γερό πέτρινο ψηλοτάβανο σπίτι μας είχε πολύ φαρδιούς τοίχους.

Κοιτάζοντας μέσα απο το τζάμι στης νύχτας την σιγαλιά,

 είδα το φεγγάρι να φωτίζει τα λουλούδια του κήπου μας με χρώματα παράξενα...ζωγραφισμένα...ξωτικά.

Τι να πρωτο ευχηθώ Θεέ μου...μια βραδιά δεν φτάνει...Γ.Μαραβέλη 7/10/14.

Καφετζης και φιλόσοφος.

 Καλησπέρα.!!!

Η αλήθεια είναι πως κάθε άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όσο του επιτρέπει το μυαλο του.

Σοφή κουβέντα πραγματικά.

Αν το καλοσκεφτείς,πολλές φορές έχεις δει τέτοιες περιπτώσεις.

-Καθόμαστε στο καφενείο του χωριού,περιμένοντας το λεωφορείο για την Λίμνη,έκανα μαθήματα χειροτεχνίας στο δημοτικο σχολειο για τις γυναίκες του χωριού,θά'ταν το 1986 ..πίνοντας εναν καφέ..έφτιαχνε και κάτι γλυκά ταψιου η ..αθεόφοβη η γυναίκα του καφετζη...άσε τι να σας λέω...κολαση.

Με υλικά αγνα.Γάλα απο την κατσίκα τους,αυγά απο τις κοτούλες τους,αλεύρι απο το σιτάρι τους.

Έβαζε και..μπεκ μου έλεγε(μπέικινγκ)..

Μου άρεσε να μιλώ με τους ηλικιωμένους πάντα.Εχουν να διηγούνται πολλές ιστορίες τους.Φιλοσοφούν συζητώντας με το ύφος του μεγάλου,παντογνώστη κοσμογυρισμένου ανθρώπου.

Δεν έχει σημασία αν δεν έχουν φύγει μακριά απο το χωριό τους..το ραδιόφωνο,η τηλεόραση,το τηλέφωνο είναι πάντα το μέσον που τους ταξιδεύει.

Το μυαλό του ανθρώπου μου έλεγε ο καφετζής καθώς περίμενα,είναι σαν την μηχανή των αυτοκινήτων..τον κοίταξα με ενδιαφέρον..

Αλλο μπορεί να τρέξει μέχρι 50 χλμ.γιατι ειναι σαραβαλάκι..άλλο μέχρι 100..είναι πιο καινούριο.

Αλλο πάλι τρέχει με 200..ειναι πιο ακριβο και όλοι τρώνε την..σκόνη του.

Το παν είναι να καταφέρεις να βρεις συντροφο που να "τρέχετε"το ίδιο.Αλλιώς την έβαψες....

Να δες εμένα..πήρα τη Μαριω..καλο κορίτσι είναι..πενήντα χρόνια που την εχω..μα τι τα θές ..δεν στροφάρει το ρημάδι..

Αυτο είναι το παράπονο μου.

Μην νομίζεις πως φταίει..καλός άνθρωπος είναι και νοικοκυρα..έτσι γεννήθηκε βλέπεις......

-Μπορεί να είναι κι έτσι μπάρμπα Νικο του λέω,μπορεί να είναι κι αλλιώς.!!

-Τι θες να πεις.?

Με ρωτάει.

-Να...τόσο καιρό που περνάω απο τον καφενέ σας,την Μαριώ βλέπω να ξεπατώνεται στις δουλειές κι εσένα να φιλοσοφείς αραχτός στην μια καρέκλα,και τα πόδια στην άλλη...

Αλλά αυτή δεν παραπονιέται,ούτε διαμαρτύρεται,μόνον δουλεύει και χαμογελά.....

Οι φωτογραφίες είναι τυχαίες απο το ίντερνετ.