Με την καληνύχτα μου...
-Κάθε χίλια χρόνια θα δεις το φεγγάρι,
με άλλο χρώμα την λάμψη του να δίνει στα άνθη των βουνών...και κοίταξε να θυμηθείς...ευχή απο καρδιάς να δώσεις..
για κείνους που πονούν και δεν το μαρτυράνε...
Μαγεμένη από τα λόγια της,την φωτιά να παιχνιδίζει στο τζάκι με τους μυστηριώδεις ίσκιους να ταξιδεύουν στους τοίχους και στο ταβάνι της κάμαρας...
κάθισα στην αγαπημένη μου θέση,στο πρεβάζι του παραθύρου..το γερό πέτρινο ψηλοτάβανο σπίτι μας είχε πολύ φαρδιούς τοίχους.
Κοιτάζοντας μέσα απο το τζάμι στης νύχτας την σιγαλιά,
είδα το φεγγάρι να φωτίζει τα λουλούδια του κήπου μας με χρώματα παράξενα...ζωγραφισμένα...ξωτικά.
Τι να πρωτο ευχηθώ Θεέ μου...μια βραδιά δεν φτάνει...Γ.Μαραβέλη 7/10/14.
Δυστυχως το φεγγάρι το βλέπω μ9νο στο κτήμα πια. Εδώ στο τσιμέντο χάνεται λες και δεν θέλει το ίδιο καν να φανεί. Καλημέρα φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλη μου εχεις δίκιο.Αλλη η χάρη του στην πραγματική φύση.Καλό ξημέρωμα.!!
ΔιαγραφήΓιούλη μου, υπέροχο! Πολύ όμορφες στιγμές δοσμένες από τον λυρικό σου λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα καλή μου φίλη.
Σε ευχαριστώ Γιάννη.
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα.