Στη σπηλιά της λίμνης.

 -Ακολουθώντας το φιδογυριστό μονοπάτι μέσα στο δάσος,έφτασε στις όχθες της λίμνης.

Όμορφη όπως πάντα αρυτίδιαστη και δροσερή τον περίμενε...να έρθει στην υγρή αγκαλιά της.
Μεγάλη αγάπη και αδυναμία της είχε από μωρό.
Μπήκε στην βάρκα και έπιασε απαλά τα κουπιά.
Είχε μπροστά του χρόνο.
Λάμνοντας νωχελικά άρχισε να κυλάει πάνω στα πράσινα νερά.!

Η βάρκα του 'ήξερε' μόνη της τον υδάτινο δρόμο της.!
Πήγαινε πάντα απέναντι και δεξιά.

Στην μικρή προβλήτα που υπήρχε εδώ και δεκάδες χρόνια.

Την πρώτη φορά μόνο....μην νοιώθοντας πως να πιάσει τα κουπιά...ήταν αρκετά μακριά του από τα τοσοδούλικα χεράκια του..

(πόσες δεκαετίες έχουν περάσει από τότε δεν θυμάται)...''έφυγε''' με το ρεύμα σε άλλη διαδρομή και τον πήγε κάπου μακρι

ά...

και σταμάτησε ακουμπώντας στα ρηχά σε έναν κορμό ενός τεράστιου δέντρου που είχε γύρει να κοιμηθεί στην όχθη.
Κατέβηκε όλο περιέργεια...μικρό παιδί και ανυποψίαστο στο άγνωστο και τον φόβο.

Μέσα στις φτέρες είδε κάτι να κουνιέται..έτρεξε προς τα 'κει σκοντάφτοντας στα λιθάρια της όχθης.
Ωωωω...τι μακρυά μαλλιά που είχε αυτός που τον κοιτούσε.!!!!
Βάλθηκε να τον ακολουθεί καθώς είδε ότι έφευγε μέσα στο δάσος...πόσο πολύς ήταν αυτός ο δρόμος.!!!!

Δεν ξεχώριζε τίποτα πια μέσα στην οργιαστική βλάστηση...ακολουθούσε σαν υπνωτισμένος .
Ο άλλος που και που κοιτούσε πίσω του και κοντοστεκόταν.
Κάποια στιγμή που άλλο δεν άντεχε ...είδε την σπηλιά.
Στα μάτια του φάνηκε τεράστια και μυστηριώδης.

Τα κλαδιά από τις οξιές από πάνω και οι θάμνοι και οι κληματσίδες κάτω,την έκρυβαν πολύ καλά.......

Αυτός με τα μαλλιά μπήκε μέσα ,γρήγορα και εύκολα.
Ο μικρούλης προσπάθησε να μπει με τον

ίδιο τρόπο αλλά μπερδεύτηκε στις κληματσίδες.

 Προσπαθώντας αρκετή ώρα κατάφερε να μπει τραβώντας μαζί του και αρκετές βέργες.
Μέσα ήταν πολύ σκοτεινά. Όταν συνήθισαν τα μάτια του ξεχώριζαν γύρω του οι βράχοι. 

Από πάνω κρέμονταν σαν μεγάλα χοντρά μπαστούνια κάτι παράξενες πέτρες. Το ίδιο και εκεί που πατούσε.

Σέρνοντας αποκαμωμένος τα ποδαράκια του πήγε και κάθισε δίπλα σ'αυτόν.

Ούτε κατάλαβε πότε τον πήρε ο ύπνος καθώς ακούμπησε στην ζεστασιά του άλλου.
Κάποια στιγμή ξύπνησε απότομα από πολύ μεγάλη φασαρία..
Ακούγονταν ομιλίες πολύ δυνατές,σκυλιά που γάβγιζαν ,η φωνή του πατέρα του που φώναζε το όνομα του. 

Άπλωσε το χεράκι του να πιάσει το χέρι του άλλου.Είχε ξυπνήσει απότομα ...δεν καταλάβαινε που βρίσκονταν ,

αλλά αυτόν με τα μαλλιά τον θυμήθηκε και θέλησε άθελά του την προστασία του.Αλλά ήταν μόνος του.

Τα σκυλιά ήδη είχαν μπει μέσα στην σπηλιά και όρμησαν καταπάνω του αγριεμένα..
Άρχισε να κλαίει γοερά τρέμοντας από τον φόβο.
Ξαφνικά μπροστά στα ξένα σκυλιά πετάχτηκε ο δικός του σκύλος ο Έκτορας,και 'κείνα κοκάλωσαν στην θέση τους.
Ο πατέρας του έκανε στην άκρη τον σκύλο και τον αγκάλιασε αλαφιασμένος.
-Δόξα τον Θεό παιδί μου...δόξα τω Θεό...έλεγε και ξανάλεγε.
Κι άλλοι χωριανοί μπήκαν μέσα και τράβηξαν τα σκυλιά τους προς την έξοδο της σπηλιάς 

και καθώς έβγαιναν τον κοιτούσαν και σταυροκοπιούνταν λέγοντας.
-Μα στην φωλιά του γερόλυκου και είναι ακόμη ζωντανός......!!!!!!!
Έφτασαν στο χωριό με τις βάρκες των χωριανών να τους συνοδεύουν

 και τους σκύλους στην πλώρη να τον κοιτάνε και να γρυλίζουν.

Πέρασε πολύς καιρός για να καταφέρει η άμοιρη η μάνα του να διώξει από πάνω του η μυρωδιά της λυκοφωλιάς 

και να τον πλησιάσει ο Έκτορας χωρίς να γρυλίζει..!

Φωτο απο τα Λουτρα Αιδηψου.Θερμοποταμος και σπηλια.27\4\2014

Ψηφιακό αρχειο.Ε.Λ.Ι.Α.ELIA,Ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό αρχείο, infolib.