Η πίτα της νύφης.

                                        https://xrisizimi.gr/sintages/kimadopita-me-manitaria/

-Ήμουν δεν ήμουν δέκα χρονών και λέει η μάνα μου,με τα χέρια αλευρωμένα καθώς άνοιγε φύλλα για την γαλατόπιτα με ταχύτητα και μαεστρία:

Να πιάσεις να ανοίξεις κι εσύ  κανένα 'φύλλο'...

Επαθα σόκ..μου έπεσε ο..Παπαδιαμάντης απο τα χέρια.

-Οχι ,απαντώ κατηγορηματικά.

-Ακούς τι λέω εγώ.?

-Δεν θέλωωωω...άρχισα να λέω εγώ.

-Θα φτιάξεις και θα πεις κι ενα τραγούδι... τ'ακούς?

Δεν θα πας αύριο μεθαύριο σε ξένο σπίτι και θα με κάνεις ρεζίλι.

(εννοούσε: θα παντρευτείς και θα σε δει η πεθερά που θα είσαι άχρηστη)

-Μα είμαι μικρή ακόμη..το συνέχισα εγώ,μπας και την γλυτώσω.

-Τι μικρή παιδάκι μου..10 χρονών γυναίκα.?

Εγώ βέβαια προσπάθησα να πατήσω...πόδι, αλλά η κυρά Κατίνα τον χαβά της.

Οποια δικαιολογία κι αν ..έριχνα στο τραπέζι, αυτή είχε πειστικό αντίλογο δικό της.

 Έφαγα και κάτι ξυλιές με τον πλάστη, καθώς πήγα να την κάνω απο την πόρτα της αυλής,

για πιο καλή και θερμή γνωριμία μαζί του.

Πρήστηκε κι ο καρπός από το χτύπημα,

αλλά το φύλλο προσπάθησα να το ανοίξω με κλάματα και πόνο..

Πέρασαν τα χρόνια,

αρραβωνιάστηκα, 

πηγαίνουμε στο ορεινό χωριό του αρραβωνιάρη να κάνουμε πρωτοχρονιά.

Λέει η γιαγιά του...μια μαυροντυμένη αδύνατη κοντή γυναίκα,

 που τα κακοτράχαλα βουνά που ζούσε,

οι στερήσεις και η κούραση ,είχαν αργάσει το πρόσωπό της σαν να ήταν σμιλεμένο ξύλο.

Το μόνο που έλαμπε πάνω της ήταν το παμπόνηρο βλέμμα της.

 Κουμαντάριζε τους πάντες. 

Απο τον άντρα της, τους γιους ,τις νύφες, τους γαμπρούς και τις κόρες της...

πάντα με τέτοιο τρόπο που να μην φαίνεται ότι είχε βάλει το...χεράκι της.

-Να μας φτιάξει την πίτα της Πρωτοχρονιάς το νυφούλι...εγώ δηλαδή.

Σαν ήσουν αρραβωνιασμένη,ήσουν το νυφούλι.

Όταν ήσουν νιόπαντρη ήσουν η νύφη π.χ της Γλυκερίας .

Σαν πέρναγαν κανα δυο χρόνια ήσουν η..Κώσταινα.

                                    Η πίτα της φετινής πρωτοχρονιάς,δεν είχε κόπο.!!!!

Είχε ύφος που έλεγε: σιγά μην ξέρει αυτή η καμπίσια(η μάνα μου ήταν απο τα Βρυσιά Φαρσάλων) να ανοίξει φύλλο, έχουμε να γελάσουμε εδώωω.

Ναι λέω θα την φτιάξω.

Πότε έστρωσαν μια κουρελού, έφεραν τον σοφρά να ακουμπήσει επάνω,

πότε έφεραν το αλεύρι και τα υλικά, κρεατόπιτα ήταν το έθιμο,

απο τα γουρούνια που έσφαζαν για τα Χριστούγεννα ,

το κρέας που έκοβαν με την χειροκίνητη μηχανή,

που την είχαν για να γεμίζουν και τα λουκάνικα..

είχαμε κι εμείς στα Βρυσιά, 

πότε μαζεύτηκαν γύρω γύρω καθήμενες στα χαμηλά ντιβάνια 

και τις καρέκλες 6 θειάδες ντυμένες στα μαύρα μαζί και η πεθερά ούτε που το κατάλαβα.

Θέλεις η τύχη του πρωτάρη, θέλεις το αλεύρι που ήταν καλό,

θέλεις η εμπειρία που είχα αποκτήσει,

έφτιαξα φύλλα σχεδόν διάφανα,

που ούτε η ίδια πίστευα ότι είχα ανοίξει και μια πίτα που τους ξετρέλανε...

που θα με πουν εμένα καμπίσια, ακούς εκεί.

Απο τότε όλο...ματιασμένη ήμουν... Γιούλη Μαραβέλη 12/3/18

ΥΓ.Εδω σας εχω τον σύνδεσμο απο ανάρτηση που ειχα κανει παλαιότερα στο φβ.

Διαβάστε τα σχόλια κι απο άλλες..νύφες.  

https://www.facebook.com/notes/giouli-maraveli/%CE%B7-%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CF%8D%CF%86%CE%B7%CF%82/10208674262172528/?comment_id=10209975471221941