Καλημέρα.
Καμμένη γη..καμμένες ψυχές.
Βόρεια Εύβοια..
Τέτοιες καμμένες ωρες,τέτοιες στιγμές της κόλασης,είναι που που σε αποτελειώνουν.
Που θέλεις να πάρεις ενα τσεκούρι ή ένα πολυβολο,να πας στην βουλη και να κανεις το μακελειο.
Να μην αφήσεις ρουθουνι.
Ξεχνώντας τα πιστεύω σου χριστιανικά και ηθικά,ξεχνώντας τα πάντα.
Μόνο και μόνο για το άδικο.
Διότι ξαφνικά ανακαλύπτεις πως μια σπίθα μπορεί να σου καταστρέψει τον αγώνα και το όνειρο μιας ζωης.Δεκαετιών.
Τι ήθελες ο καημένος?
Ενα σπιτάκι στα μέτρα σου,τα χωραφάκια σου,ενα μεροκάματο.
Ή να βλέπεις τα πευκα και το "δάσος"που μεγάλωσαν 100 χρόνια πριν απο σένα,να σου δίνουν ψωμι.
Να ξινεις με υπομονη λιγο λιγο τον κορμο τους για να σου δόσουν τις πολύτιμες σταγόνες του ρετσινιου.
Κι εσυ να ανεβοκατεβείνεις κακοτράχαλα βουνά,μεσα στον καύσωνα,χωρις να παραπονιέσαι και να λες δοξα τω Θεω.
Ή να περιμένεις.. να περιμένεις να καλοκαιριάσει,να έρθουν για διακοπές οι Ελληνες που χρόνο με τον χρόνο γινατε και φίλοι,να πάνε στο κάμπινγκ,ή να νοικιάσουν κανένα δωμάτιο,να γίνει αυτο το παρε δοσε,να μαζέψεις κανενα φράγκο για τον χειμώνα.
Ή να ρίχνεις απο βραδυς τα δίχτυα σου στα ανοιχτά,αυτή η ψαρόβαρκα δίνει ψωμί στην οικογένεια,δίνει ονειρο στα παιδιά σου,να σπουδάσουν να προκόψουν.
Και το πρωί δεν πρόλαβες να βγάλεις τα ψάρια στον μώλο που θα σε περιμεναν όρθιοι στην σκάλα γνωστοι κι άγνωστοι να δουν τι έχει δόσει η θάλασσα,να πάρουν.
Μια σπίθα φωτιάς ,και η συνεχόμενη αδιαφορία του κράτους,σε ξαναέστειλαν αδιάβαστο στα τάρταρα,στο έρεβος.
Γράφω και κλαιω φίλες και φίλοι.
Αγαπώ τον τοπο μου,γνωρίζω καθε μερια του.
Απο το Καντήλι μέχρι το βουνο της Λιχάδας.
Η Β.Εύβοια ειναι ενα ευλογημένο μέρος,που ποτέ δεν το αφήνουν να σηκωθει όρθιο.ΠΟΤΕ.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ εκ προθέσεως.
Αυτοί ειναι.
Κι εμεις δυστυχώς,έχουμε αφαιρετική μνήμη...επιλεκτική.
Διαγράφουμε ολα τους τα κακα και κρατάμε το υποκριτικό χαμόγελο μιας αμφίβολης υπόσχεσης για το αύριο.
Οταν ενας λαός δεν μαθαίνει απο τις εθνικές καταστροφές και τραγωδίες,δυστυχώς είναι άξιος της μοίρας του..Γιούλη Μαραβέλη.
5/8/21.
Φωτο απο το internet.
Γιούλη μου αυτό που περιγράφεις είναι η αλήθεια. Η ωμή αλήθεια. Την έχουμε αντικρίσει, σε διάφορες μορφές καταστροφής, πάρα πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια. Είναι πια κάτι σαν εφιαλτικό έθιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ' όλα αυτά δεν αλλάζει κάτι.
Ας εστιάσουμε λοιπόν στις συνειδήσεις της κοινωνίας και των πολιτών, στα αντανακλαστικά τους, στο βαθμό σκέψης τους. Υπάρχει μεγάλο ψωμί για απαντήσεις.
Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Καλησπέρα Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα.Αν δεν υπήρχε η συνείδηση και η αλληλεγγύη,θα ήταν χειρότερα σήμερα τα πράγματα.