Ο δρόμος του φεγγαριού.

 Πανσέληνος....Φεγγάρι,ολόγιομο.

Γνώριζε από μικρή τον δρόμο του φεγγαριού.

Ήξερε τι ώρα θα περνούσε από τις αλυκές ,

που τιμωρημένες από τον ήλιο..

πάντα διψούσαν για ζωή..

Τι ώρα θα περνούσε έξω από το στοιχειωμένο φάρο,

που μόνο μέρα έριχνε το βλέμμα της επάνω του..

λες κι αν τον έβλεπε νύχτα,όλες οι μάγισσες και τα ξωτικά,

τον δρόμο θα έβρισκαν κατά πάνω της...

μόνο από το βλέμμα της..

Πότε έκανε παιχνίδια με τα δελφίνια της

και πότε θα έφτανε μπροστά στην πόρτα της στο ακροθαλάσσι..

και αφού έλεγαν δύο τρεις κουβέντες μεταξύ τους,

σαν καλοί κι αγαπημένοι φίλοι,

αυτό συνέχιζε την αιώνια πορεία του

κι αυτή άφηνε το λιμάνι

κι ανηφόριζε στο καλντερίμι για την πλατεία του χωριού.

Δεν φοβόταν ποτέ..παρέα της οι ήχοι της νυχτιάς..

γνώριμοι από γεννησιμιού της.

Καληνύχτα μαγική για όλους σας.

Γιούλη Μαραβέλη 5/8/13

Φωτο: από το διαδίκτυο.